Jak wychować szczęśliwego kota?

Co to jest socjalizacja?

Socjalizacja to proces uczenia się komunikowania się i nawiązywania relacji z ludźmi, członkami tego samego gatunku, a także innymi zwierzętami.

Socjalizacja polega po prostu na przyzwyczajeniu kota do towarzystwa ludzi i innych zwierząt domowych. Obejmuje to od ludzkich widoków, zapachów, dźwięków i dotyku, po naukę dzielenia przestrzeni.

Socjalizacja to także komunikacja. Kocięta uczą się o sobie i o tym, jak wchodzić w interakcje z innymi poprzez socjalizację, a także uczą ważnych wskazówek społecznych, z których będą korzystać przez całe dorosłe życie.

Wczesna neurostymulacja

Aby wychować kociaka, który będzie bardziej opanowany w nowych sytuacjach, chętniej eksplorujący – w naszej hodowli wprowadziliśmy wczesną neurostymulację kociąt. Wczesna neurostymulacja zakłada codzienną pracę z każdym kociakiem i powtarzanie określonych czynności, które nie mają zwykle miejsca w tak wczesnym okresie życia:

• dotykanie opuszek łapek i przestrzeni między palcami (patyczkami do uszu),

• uniesienie kociaka (przytrzymane prawidłowo całe ciało!) i obrócenie głową w górę,

• uniesienie kociaka (przytrzymane prawidłowo całe ciało!) i obrócenie głową w dół,

• uniesienie kociaka (przytrzymane prawidłowo całe ciało!) i przytrzymanie nieruchomo w pozycji na plecach,

• stymulacja termiczna (położenie kociaka na wilgotnym, zimnym ręczniku).

Chodzi o pobudzenie ośrodka równowagi i błędnika. W trakcie prowadzonych badań naukowych za optymalne uznano przeprowadzanie każdego z tych ćwiczeń przez zaledwie 3–5 sekund. I zaobserwowano następujące korzyści jakie daje wczesnorozwojowa stymulacja neurologiczna:

1.Poprawa funkcjonowania naczyń serca

2.Wzmocnienie układu krążenia

3.Wzmocnienie gruczołów wydzielających adrenalinę

4.Zwiększona odporność na stres

5.Większa odporność na choroby.

Ćwiczenia te prowadziliśmy od drugiego miotu w naszej hodowli i zauważyliśmy znaczącą zmianę w zachowaniu kociąt, stąd uważamy, że korzyści są więc wymierne i warto te ćwiczenia prowadzić.

Kiedy socjalizować kocięta

Koty można szkolić w każdym wieku i uczą się przez całe życie. Kocięta to futrzane gąbki, które chłoną lekcje — zarówno dobre, jak i złe — w niesamowitym tempie. W przypadku kotów okres socjalizacji następuje między 2 a 7 tygodniem życia, ale może trwać nawet do 14 tygodni. Najważniejsze w procesie socjalizacji jest pierwsze 8 tygodni życia kociaka. Ma ono kluczowe znaczenie dla rozwoju społecznego i behawioralnego kociąt. Rozpoczyna się samodzielną zabawą i odbijaniem przedmiotów, po czym przez około 3 tygodnie następuje zabawa towarzyska wśród rodzeństwa. Zabawa towarzyska rozwija się od 4 do 11 tygodnia życia i osiąga szczyt w wieku 12 tygodni. Zaczyna słabnąć po 12 tygodniach, a zabawa przedmiotami dominuje do około 4 miesiąca życia, kiedy zaczyna stopniowo spadać.

Trzeba tu podkreślić, że istotne w socjalizacji jest, że kocięta nie są w pełni zaszczepione do 12 tygodnia życia. Oznacza to, że są podatne na choroby zakaźne w tym ważnym okresie socjalizacji. Należy więc szczególnie zwracać uwagę, by mały kociak stykał się wówczas z innymi zaszczepionymi zwierzętami.

Co obejmuje socjalizacja?

Socjalizacja obejmuje proces uczenia się przywiązania do określonych środowisk. Koty najlepiej czują się w środowiskach, z którymi zetknęły się w młodym wieku. Socjalizacja kształtuje więc przyszłe reakcje behawioralne i przygotowuje koty na różne doświadczenia społeczne i środowiskowe w późniejszym życiu.

Socjalizacja powinna obejmować przyjemny kontakt z różnymi środowiskami, dźwiękami, ludźmi, zwierzętami i nowościami. Przyjemność można zwiększyć, stosując „zatwierdzone przez kocięta” wzmocnienia, takie jak specjalne smakołyki, zabawki i głaskanie.

Prowadzono wiele badań dotyczących socjalizacji i wykazały one miedzy innymi, że kontakt z wieloma osobami przez zaledwie 5 minut dziennie może przynieść korzyści na całe życie, zwłaszcza jeśli zostanie wykonany przed 7 tygodniem życia. Inne badania sugerują, że socjalizacja kociąt z ludźmi może być ułatwiona przez obecność kocicy, jeśli jest ona towarzyska i spokojna. Kocięta są uważnymi uczniami i będą odbierać sygnały społeczne od matki. O wiele trudniej jest socjalizować kociaka z ludźmi i innymi zwierzętami bez wczesnych pozytywnych doświadczeń przed ukończeniem 7 tygodnia życia. W wieku 14 tygodni zabawy społeczne między kociętami częściej prowadzą do walk. Kota pozyskanego po okresie socjalizacji, z nieznanym lub podejrzewanym brakiem wczesnych pozytywnych doświadczeń, można socjalizować, ale proces ten jest znacznie trudniejszy i ostatecznie potrwa dłużej.

Złota 12

W teorii socjalizacji psów pojawił się program stworzony przez Margaret Hughes – Złota 12.

Podobnie można odnieść pewne rzeczy do kota i staramy się właśnie te czynności za każdym razem stosować w naszej hodowli.

Kociak powinien do 12 tygodnia życia:

• poznać co najmniej kilka różnych powierzchni (panele, dywan, podkłady w kojcu, dry-bed, piasek, żwirek drewniany, żwirek bentonitowy, kocyk, folia bąbelkowa). Kociętom tworzymy „kocią ścieżke sensoryczną” z szyszek, piasku, kamyków, do kojca wkładamy wytłoczki po jajkach.

• pobawić się różnymi zabawkami: piłki miękkie, piłki szeleszczące, futerkowe zabawki, walce do toczenia, „kopacze”, piórka, wędki, ale także nietypowe zabawki takie jak: rolki po papierze, kulki papieru…

• poznać różne miejsca: dom, inne domy, klatka schodowa, samochód, weterynarz itp.

• poznać i pobawić się z różnymi osobami: trzeba zwrócić uwagę na dzieci (kociak może trafić do rodziny z dziećmi i musi być do tego przyzwyczajany), osoby starsze, mężczyźni, kobiety, osoby w okularach, w czapce…

• poznać różne odgłosy: TV, pralka, suszarka do włosów, odkurzacz, elektryczna szczoteczka do zębów, dzwonek do drzwi, elektronarzędzia, mikser lub robot kuchenny i ew. odgłosy nagrane typu płacz dziecka

• poznać różne wyzwania: wchodzenie na drapak, zejście z drapaka, wskoczenie na krzesło, zeskoczenie z krzesła, wejście na sofę, zejście z sofy, tunel, pudełko kartonowe

• trzymanie: to jest szczególnie ważne przy mojej rasie. Chodzi o to, by kociak był od maleńkości przyzwyczajony do tego, że siedzi spokojnie na kolanach właściciela i ma myte oczy, ktoś mu zagląda do buzi, do uszu czy obcina pazurki. Dotyczy to też kąpieli.

• jedzenie z różnych pojemników: miska, płaski talerzyk, filiżanka itp.

• jedzenie w różnych miejscach: łazienka, korytarz, pokój itp.

• zostanie samemu – czyli poznanie tzw. Lęku separacyjnego. Tu rozpoczynamy od 5 i stopniowo wydłużamy do 45 minut. Chodzi o to, by przyzwyczaić kociaka że zostaje sam w domu.

Jak wygląda socjalizacja i co obejmuje?

Pokrótce można powiedzieć, że ludzie mają różne kształty i rozmiary, dlatego dobrym pomysłem jest przedstawienie kociaka jak największej liczbie osób. Będzie to skutkować mniejszym strachem wobec obcych w dorosłym życiu.

• Socjalizacja kociąt polega na nauczeniu zwierzaka, że świat jest bezpiecznym miejscem, w którym koty, ludzie i inne zwierzęta są przyjazne, a nowe doświadczenia nie muszą być przerażające.

• Chociaż pierwsze cztery do ośmiu tygodni są kluczowe, socjalizacja jest procesem trwającym całe życie. Starsze koty również można socjalizować, choć wymaga to więcej czasu i cierpliwości.

• Socjalizacja to tylko część przyszłego sukcesu zwierzaka; pożywna dieta, odpowiednie ćwiczenia i wysokiej jakości opieka weterynaryjna są również kluczowe dla wychowania zdrowego i szczęśliwego kociaka.

Podobnie jak w przypadku socjalizacji kota, należy stosować pozytywne nagrody, takie jak zabawki i smakołyki, gdy przedstawiane są kociakowi nowe rzeczy. Kluczową częścią procesu przyzwyczajania jest częste zajmowanie się kotem.

Oto nasza podstawowa lista kontrolna socjalizacji i przyzwyczajeń, którą stosujemy w naszej hodowli:

• Bycie dotykanym lub głaskanym przez nieznajomych (koniecznie należy mieć odkażone ręce!)

• Ćwiczenie lęku separacyjnego u kociaka

• Spotkanie z małymi dziećmi (pod nadzorem)

• Spotkanie ze zdrowymi i zaszczepionymi kotami – w naszym przypadku ćwiczymy to od 4 tygodnia życia

• Słychać pralkę, suszarkę i odkurzacz – od urodzenia (kocięta słyszą od ok. 3 tygodnia)

• Słychać dzwonek telefonu (ok. 3 tydzień życia)

• Słychać śmiechy i klaskanie (ok. 3 tydzien)

• Podróżowanie samochodem (9 tydzien – szczepienie)

• Widzenie i słyszenie ciężarówek, rowerów, autobusów lub skuterów (podczas jazdy samochodem)

• Ćwiczenie wzroku (od pierwszego tygodnia życia)

W socjalizacji staramy się zapoznać kociaka z innymi kotami, psami… W zależności od naszych możliwości.

Dodatkowo ważne jest przyzwyczajenie do podróży w transporterze i samochodzie (ew. wózku).

Jeśli jest to możliwe przedstawiamy kociakom różne zjawiska pogodowe, takie jak: burza, deszcz, wiatr czy śnieg.

Ważne dla kotów będą również zapachy. Tu zapoznajemy kocięta z ubraniami pachnącymi innymi ludźmi, kocimietką, świeżo skoszoną trawą, sprayem do usuwania zapachu moczu, zapachem ryb i ew. innymi zapachami (zoofarmakognozja stosowana mamy do tego specjalne podręczniki).

Od maleńkości każdy kociak przyzwyczajany jest do:

• Przytulania

• Kołysania

• Dotykania nosa

• Uszczypnięcia skóry

• Ściskania i dotykania łap

• Czesania różnymi rodzajami szczotek i grzebieni

• Ok. 4 tygodnia życia wprowadzamy kąpiel (na początku sama wodą, następnie wprowadzamy również delikatny szampon – tu również istotne jest działanie suszarki).

Socjalizacja to także jedzenie. Do 12 tygodnia życia kociak powinien poznać karmę mokrą i suchą (niestety niektóre domy podają chętniej karmę suchą), a także przysmaki kocie. Do tego koty powinny poznać smak mięsa, gdyż niektórzy nowi właściciele chętnie karmią dietą BARF. Zauważyliśmy, że przedstawienie kociakowi różnych konsystencji karmy, a także różnych smaków karmy (w tym różnych firm) skutkuje mniejszą wybrednością kota w późniejszym wieku.

Kociętom pokazujemy również fontannę do picia wody.

W trakcie socjalizacji zapoznajemy kota z różnymi kuwetami i rodzajami wypełnień kuwet:

• kuweta otwarta

• kuweta zamknięta

• żwirek roślinny (kocięta)

• żwirek bentonitowy.

Odpowiedni opis, że kocięta są z tym zapoznane przyszli właściciele otrzymują od nas w „instrukcji obsługi kociaka”.

A co z drapakami?

Każdy hodowca podkreśla, że jego kocięta przyzwyczajone są do drapaków. To brzmi dobrze marketingowo, gdyż żaden właściciel kota nie chciałby, by jego meble zostały poniszczone przez nowego domownika.

W naszej hodowli chodzi o to, by w trakcie tych 12 tygodni życia kocięta poznały różne typy „ścianek wspinaczkowych” i drapaków oraz legowisk. Powinny to być zwykłe drapaki sizalowe, a także drapaki kartonowe. Musimy zapoznać kota z drapakami stojącymi, tu ważne jest pokazanie drapaczków niskich i wysokich oraz z drapakami leżącymi.

Mamy dostępny specjalnie zaprojektowany mebel dla kotów, drapak sufitowy, tekturowe słupki do drapania a także tekturowe słupki do leżenia. Również mamy dostosowany balkon, gdzie kociaki maja odpowiednio zabudowaną przestrzeń.

Jak sprawić, by kocięta nas polubiły?

To jest najtrudniejsze zadanie, jakie przed sobą stawiamy.

Bo przecież chodzi nie tylko o to, by kociak ładnie jadł, ładnie rósł. Chodzi przede wszystkim o to by nas lubił. By chciał z nami spędzać czas.

Zwykle opieramy się na takich punktach:

• • Zanim cokolwiek robimy, mama musi wyrazić zgodę na głaskanie kociąt, aby uniknąć przypadkowego nauczenia kociąt stresu przez głaskanie. Nie ma prawdy w przekonaniu, że kocia matka odrzuci swoje kocięta, jeśli zostaną dotknięte przez ludzi.
    • • Jeśli mama wydaje się być zbyt niespokojna przez kilka pierwszych dni, próbujemy głaskać kocięta, gdy nie ma jej w pokoju lub śpi

• • Zaczynamy od małego. Delikatnie głaszczemy i trzymamy nowonarodzone kocięta przez kilka sekund kilka razy dziennie.

• • W wieku 2 tygodni podnosimy i trzymamy kocięta w różnych pozycjach przez krótkie okresy każdego dnia. W miarę jak dorastają, zajmujemy się nimi częściej i przez dłuższy czas.

• • Do 4 tygodnia życia intensyfikujemy socjalizację:
    • • Wprowadzamy nowe tekstury , bawiąc się kociętami na dywanach, płytkach, drewnie, kocach, dywanikach, betonie itp.
    • • Narażamy kocięta na domowe odgłosy , takie jak miksery, dzwonki do drzwi, garnki, pralki, budziki, TV. Na początku tłumimy głośne lub szorstkie dźwięki – kocięta przebywają w oddzielnym pokoju za zamkniętymi drzwiami.
    • • Kładziemy przedmioty, takie jak buty, torby z zakupami i książki na podłodze, aby kocięta mogły je zbadać.
    • • Oferujemy kociętom różne przedmioty do zabawy, w tym puste plastikowe butelki, rolki ręczników papierowych i kartony w różnych rozmiarach, a także zabawki dla kotów.

Czym jest przyzwyczajenie u kotów?

Przyzwyczajenie to proces przyzwyczajania się kota lub kociaka do otoczenia i wszystkich widoków, dźwięków, zapachów, odgłosów i smaków, które mu towarzyszą. W przypadku kotów lub kociąt nowe bodźce mogą być przytłaczające i prowadzić do lęku i niepokoju — narażanie ich na przyzwyczajenie do tych bodźców, nowych ludzi i doświadczeń pomoże im poczuć się bardziej komfortowo i mniej się bać.

To takie jakby utrwalanie tego, co już znają.

Stymulacja u kotów

Aby wykształcić pozytywne zachowania, kociak musi być ćwiczony, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Uzyskanie wystarczającej stymulacji fizycznej i wzbogacenia psychicznego pomaga wymusić dobre nawyki kota i będzie on mniej podatny na problemy behawioralne. Brak ruchu i stymulacji może często prowadzić do tego, że kot stanie się destrukcyjny, agresywny i nadpobudliwy.

Koty, które przebywają tylko w pomieszczeniach, a tak jest w naszej hodowli, potrzebują obfitego wzbogacenia, aby zaspokoić swoje potrzeby. W związku z tym musimy używać wielu różnych zabawek, które naśladują instynkty łowieckie u kota.

Oto nasze pomysły na wzbogacenie środowiska kociego w naszej hodowli:

• Różnego rodzaju drapaki (jak pisaliśmy mamy własnego pomysłu zbudowany mebel, drapaki dla kotów, specjalnie dostosowany balkon)

• Wiszące zabawki (wieszamy kotom zabawki na klamkach od drzwi)

• Zmięte papierowe kulki

• Pudła kartonowe i tunele (kupujemy kotom kartony w firmy KOTarton, sprawdzają się idealnie)

• Wysokie powierzchnie do siadania i wspinania się (tu sprawdza się drapak sufitowy z wieloma powierzchniami do siedzenia i leżenia)

• Okno do wyjrzenia (po remoncie udostępniliśmy kotom jedno okno i stało się ono hitem!)

Koty uwielbiają korzystać z kartonowych pudeł i innych kryjówek, w których mogą się bawić i czuć się bezpiecznie. My stosujemy pudełka firmy KOTarton. Unikamy nici i sznurków, które kot może łatwo połknąć, a tym samym mogą one spowodować uszkodzenie jelit.

Dlaczego stymulacja psychiczna kota jest ważna?

Koty to inteligentne i aktywne stworzenia, których mózgi rozwijają się dzięki wyzwaniom, dlatego stymulacja umysłowa jest ważna dla ogólnego samopoczucia i szczęścia kota. Jeśli kot nie ma zapewnionych wyzwań, zacznie tworzyć własne rozrywki w swoim otoczeniu, takie jak drapanie mebli, nocne zabawy lub inne niepożądane zachowania.

To drapanie widzimy po jednej naszej kotce, która przyjechała do naszej hodowli w wieku 1 roku. Mimo oferowania jej różnych zabawek, powierzchni do drapania – Ania nadal drapie meble. Podejrzewamy, że wynika to właśnie z pewnego zaniedbania we wczesnym etapie socjalizacji.

Dlaczego stymulacja fizyczna kota jest ważna?

W środowisku naturalnym koty spędzają czas na polowaniu na zdobycz. Oznacza to, że biegają, skaczą i rzucają się na zdobycz (niekoniecznie z pozytywnym efektem!). Ten rodzaj fizycznej stymulacji utrzymuje kota w dobrej kondycji fizycznej i zdrowiu, a także ćwiczy jego umysł. Podczas gdy w środowisku domowym mogą nie polować na jedzenie, nadal można zapewnić im aktywne doświadczenia, aby były fizycznie stymulowane i zdrowe.

Jak psychicznie i fizycznie stymulujemy kota?

Istnieje wiele sposobów na stymulację umysłową kota, nawet kota niewychodzącego.

Poniżej nasze sposoby na ćwiczenia, które stosujemy w domu:

• Interaktywne zabawki na torze : obserwuj, jak kot bawi się piłkami w zabawce na torze. W domu mamy 3 rodzaje torów: 2 plastikowe i 1 drewniany. 1 tor plastikowy dodatkowo ma świecące piłeczki a drewniany dzwoniące. Tory pozwalają na stymulację fizyczną i psychiczną kota.

• Grzędy dla kotów : pozwól swojemu kotu eksplorować w pionie, dając mu grzędę lub drapak dla kota, aby mógł się wspinać w górę i w dół. Mogą one również pełnić funkcję drapaków. W naszym przypadku idealnie sprawdził się drapak sufitowy oraz nasz specjalnie zaprojektowany 3-poziomowy mebel.

• Zabawki – wędki z wymiennymi końcówkami: to zabawna interaktywna gra dla naszych kotów, ponieważ wędki odtwarzają zachowania łowieckie. Możemy obserwować, jak koty wkraczają do akcji, próbując złapać swoją „zdobycz” na końcu wędki. W hodowli mamy różne rodzaje wędek. Szczególnie koty upodobały sobie wędki teleskopowe z wymiennymi końcówkami (tu lubią końcówki z piórkami), ale lubią też wędki sztywne, a także same końcówki wędek, które dla nich są świetnymi zabawkami (są to np. piórka z dzwonkami)

• Zabawki automatyczne : świetnie sprawdzają się, gdy kot jest sam w domu i potrzebuje stymulacji. Zautomatyzowane zabawki włączają się same lub są wyzwalane ruchem, więc jeśli twój kot przejdzie obok, włączą się. Stosowaliśmy automatyczne piórka, automatyczne motylki, piłki itp.

Ale właściwie po co to wszystko?

Socjalizacja pomaga stworzyć kochającego, ufnego, czułego i grzecznego kota. Socjalizacja kotów i kociąt jest nie tylko korzystna, ale ma kluczowe znaczenie dla upewnienia się, że nie będą przestraszone lub agresywne w późniejszym życiu. Socjalizacja jest szczególnie ważna, jeśli mamy inne zwierzęta lub dzieci, aby ich wzajemne kontakty nie kończyły się ugryzieniami i zadrapaniami.

Kiedy kocięta spotykają się z kotami i innymi gatunkami zwierząt, uczą się siebie nawzajem, karcą się itp. Tym samym uczą się również jak traktować ludzi i jak się z nimi bawić.

Wszystkie kocięta wymagają wczesnej socjalizacji, aby stać się dobrymi zwierzętami domowymi. Pomaga kociętom nauczyć się interakcji z innymi kotami i zwierzętami domowymi, a także ludźmi i wymaga pozytywnych interakcji. Socjalizacja pomaga również budować pewność siebie młodych kotów i sprawia, że czują się bezpiecznie w swoim środowisku domowym. Poświęcenie czasu na odpowiednią socjalizację kociaka teraz jest jak zapewnienie mu emocjonalnego ubezpieczenia zdrowotnego, które pozostanie z kotem przez całe jego dziewięć żyć.