Kot egzotyczny nazywany jest zwykle persem dla leniwych. Ma podobną budowę jak kot perski, ma jednak krótką, łatwą do pielęgnacji sierść. To rasa dla tych, którzy uwielbiają wygląd i osobowość kotów perskich ale wiedzą, że nie podołają z codzienną pielęgnacją kota perskiego. Koty egzotyczne są dość mało rozpowszechnioną rasą w naszym krasu. Na świecie są jednak bardzo popularne. Na wzrost popularności ma oczywiście wpływ historia, osobowość i rosnąca grupa oddanych fanów kotów o płaskich pyszczkach.
[lwptoc depth=”1″ title=”Spis treści”]
Historia rasy perskiej
Pod koniec lat pięćdziesiątych hodowcy kotów perskich zaczęli potajemnie krzyżować koty perskie z amerykańskimi krótkowłosymi celem poprawienia kształtu ciała, a także po to, by wprowadzić kolor srebrny. W rezultacie otrzymano kota, który kształtem przypominał kota amerykańskiego krótkowłosego, ale miał również cechy persa. Miał bowiem zaokrąglony pyszczek, krótszy nosek, mniejsze uszy, bardziej zwarte ciało. Pozyskano także w ten sposób dłuższe, bardziej miękkie i gęstsze włosy, co było celem krzyżowania. Niektórzy od samego początku byli zafascynowani nową “rasą”, inni protestowali, gdyż zbyt długo pracowali nad rasą kota amerykańskiego i jego standardem. W 1966 roku Jane Martinke, sędzia Cat Fanciers’ Association (CFA) i amerykański hodowca kotów amerykańskich krótkowłosych, zaproponowała uznanie mieszańców jako nowej rasy. Początkowo rasa budziła kontrowersje. Hodowcy kotów perskich sprzeciwiali się akceptowaniu nowej rasie i odmawiali sprzedaży swoich perskich kotów do nowych hodowli kotów egzotycznych. Hodowcy jednak byli bardzo uparci, wpierw korzystając z linii kotów perskich i amerykańskich krótkowłosych, a później birmańskich, rosyjskich niebieskich i brytyjskich krótkowłosych. Te działania miały na celu “wyodrębnienie” genu krótkiego włosa. Po ustaleniu dominującego genu krótkowłosego hodowcy wrócili do rasy perskiej, aby uzyskać preferowany typ budowy ciała i głowy. W 1987 roku CFA przestała dopuszczać inne krzyżowania poza perskimi i egzotycznymi. Dziś ta popularna rasa jest akceptowana przez wszystkie legalne stowarzyszenia kotów. Z wyjątkiem długości płaszcza, kot perski i egzotyczny mają teraz praktycznie identyczne standardy.
Wygląd
Nazywany „Persem dla leniwych”, egzotyk to solidny, zaokrąglony, krępy kot. Styl ciała nazywa się cobby, co oznacza, że kot ma krótkie, zwarte ciało z szerokimi ramionami i tyłem. Oczy są duże, okrągłe i szeroko rozstawione, a policzki i wąsy są zaokrąglone, co przyczynia się do słodkiego wyrazu, tak cenionego w tej rasie. Małe, zaokrąglone uszy szeroko rozstawione na szerokiej głowie dodają wrażenia krągłości. Kot egzotyczny nie ma długiej sierści, która ma tendencję do zmiękczania linii ciała. Nie każdemu jednak podoba się niezwykle szeroka, płaska twarz kociaka egzotycznego. Ci, którzy preferują tradycyjny perski lub tzw. “doll face”, który ma mniej spłaszczony typ twarzy niż ekstremalny perski, spodoba się tradycyjna twarz egzotyka. Ponieważ tradycyjny kot egzotyczny nie ma ekstremalnie spłaszczonej twarzy i bardzo krótkiej kufy, hodowcy zgłaszają mniej problemów z oddychaniem i kanałem łzowym.
Osobowość
Koty egzotyczne i perskie mają podobne cechy, ale ze względu na wpływ amerykańskiego krótkowłosego osobowość kota egzotycznego różni się nieco od osobowości kota perskiego. Egzotyki wydają się być bardziej aktywne i żywe niż spokojne persy. Są bardziej zabawne i lubią bawić się w salonie, szczególnie jeśli jesteś tam, aby podziwiać ich wybryki lub dołączyć do zabawy. Pomimo bardziej aktywnego temperamentu, egzotycy, tacy jak persowie, są lojalni, słodcy i serdeczni. Kote te są miłe, nieagresywne i dobrze dogadują się z innymi zwierzętami i dziećmi. Ich spokojne temperamenty sprawiają, że są idealnymi towarzyszami w mieszkaniu, a większość hodowców poleca je jako zwierzęta domowe.
Pielęgnacja
W porównaniu z persem, kot egzotyczny jest łatwy w pielęgnacji, ale rasa wymaga pewnej pielęgnacji. Podobnie jak perski, egzotyczny kot posiada bogaty, pełny podszerstek, który może tworzyć tzw. maty. Dobrze więc wyczesywać kota mniej więcej dwa razy w tygodniu. Zalecana jest również kąpiel raz w miesiącu. Egzotyki z łzawiącymi oczami wymagają codziennego mycia twarzy zwilżonymi wacikami lub ciepłą, wilgotną myjką.
