Zespół brachycefaliczny – co to jest?

  • Reading time:24 mins read

Niektóre rasy psów i kotów mają skłonność do utrudnionego oddychania ze względu na kształt głowy, pyska i gardła.

Zwierzętami, których dotyczy ten problem są rasy „brachycefaliczne”. Brachycefaliczny oznacza „krótkogłowy”. Te zwierzęta zostały wyhodowane tak, aby miały stosunkowo krótkie pyski (kufy) i nosy, z tego też powodu ich gardło i drogi oddechowe są często niewymiarowe lub spłaszczone.

Koty perskie mają budowę brachycefaliczną. Inne rasy dotknięte tym problemem to koty himalajskie i birmańskie.

Zespół brachycefaliczny może obejmować kilka nieprawidłowości w górnych drogach oddechowych. Koty z tym problemem zdrowotnym mogą mieć:

wydłużone podniebienie miękkie
zwężone nozdrza (wąskie, ściśnięte nozdrza)
wywinięte woreczki krtani (małe woreczki w krtani) 

 Wszystkie te cechy utrudniają normalny przepływ powietrza. Niektóre koty mogą również mieć zwężoną tchawicę lub tchawicę hipoplastyczną.

Objawy zespołu brachycefalicznego u kotów

Kot z zespołem brachycefalicznym wykazuje kilka charakterystycznych objawów, które łącznie utrudniają oddychanie:

  • Oddychanie przez usta
  • Głośny oddech
  • Chrapanie
  • Trudne oddychanie
  • Odgłosy parskania
  • Omdlenie po wysiłku
  • Zmęczenie aktywnością fizyczną
  • Niepokój
  • kaszel
  • Częste wymioty
  • Sinica
  • Pogarszanie się objawów podczas upałów

Ze względu budowę i problemy z oddychaniem kot może mieć również dodatkowe objawy i problemy:

  • Trudności z połykaniem
  • Wyższe ryzyko udaru cieplnego
  • Choroby zębów i przyzębia
  • Infekcje skóry w fałdach pyszczka
  • Nieprawidłową postawę ciała spowodowaną próbami wydajniejszego oddychania
  • Problemy z oczami

Przyczyny zespołu brachycefalicznego u kotów

Zespół brachycefaliczny ma kilka przyczyn:

  • Koty hodowane są tak, aby miały jak najbardziej ekstremalny wygląd
  • Zwężone nozdrza u kotów
  • Długie miękkie podniebienie
  • Wywinięte worki krtaniowe
  • Tchawica hipoplastyczna (węższa niż normalna)

Hodowcy preferują ten skrócony kształt głowy u kilku ras kotów, ale prowadzi to do poważnych problemów zdrowotnych u tych kotów.

Klasyfikacja ogólnej morfologii głowy badanych kotów. Klasyfikację oparto na trójwymiarowych modelach głowy półautomatycznie utworzonych na podstawie zestawów danych TK za pomocą narzędzia progowego, które umożliwiło wizualizację i wybór powierzchni skóry. Płaszczyzna prostopadłościanu została wyrównana na przednim końcu gałki ocznej. Jeśli czubek nosa był skierowany w stronę tej płaszczyzny, kota przypisywano do grupy peke-face. Jeśli czubek nosa znajdował się na tej linii lub do niej ogonowo, kot był klasyfikowany jako perski z twarzą lalki. 

Porównanie morfologii czaszki. Rekonstrukcje 3D czaszek pokazują zmniejszoną kufę i zmniejszone wydłużenie czaszki u persa o twarzy lalki (2 lata, samica) (B, E, H) w porównaniu z kotem domowym krótkowłosym (3 lata, samica) ( A, D, G). Główna morfologia czaszki pozostaje niezmieniona u perskiego laleczki. Pers peke-face (6 lat, samiec) (C, F, I) wykazuje głębokie aberracje w porównaniu z innymi kotami. 

Zmiany czaszki u Persów z peke-face. (CI) kot perski o twarzy lalki (B) w porównaniu z kotem domowym krótkowłosym (A). Część międzyoczodołowa kości nosowej i czołowej została nacięta w kierunku jamy czaszki u Persów o pekińskiej twarzy (oznaczonych czerwoną strzałką u mężczyzn w wieku C, 3 lata), u wszystkich persów o peke-face (CI), ale nie u lalek twarz Persów (B, 18 miesięcy, mężczyzna). U niektórych kotów czaszka była asymetryczna w widoku z przodu z odchylającymi się oczodołami (D, 3-letnia kotka) i widoczne było boczne skrzywienie szczęki z deformacją kości nosowej i czołowej (E, 5 lat, samiec; F , 3 lata, mężczyzna). Wady kostne kości ciemieniowej i czołowej były widoczne (ryc.5 G, 2 lata, samica; K, 3 lata, samiec) i były najbardziej widoczne u kociąt (3 i 4 tygodnie, obie kotki) (H, I ). 

Zmiany w morfologii mózgu. Midsagittal T2-zależne obrazy MR kota domowego krótkowłosego (A: 5 lat, samica), kota perskiego o twarzy lalki (B: 2 lata, samica) i kotów perskich o pekińskiej twarzy (C: 5 lat , kobieta; D: 2 lata, kobieta; E: 2 lata, mężczyzna). Wraz ze zmniejszaniem się długości czaszki można zaobserwować stopniowe wypychanie kości muszli w kierunku jamy czaszki. Zatoki czołowe są coraz bardziej zwężone. Płaty czołowe są ściśnięte.

Rozpoznanie zespołu brachycefalicznego u kotów

Gdy kot zacznie wykazywać objawy zespołu brachycefalicznego, weterynarzowi może łatwo postawić diagnozę, ale nadal będzie chciał przeprowadzić kilka testów diagnostycznych, aby upewnić się, że jest poprawna. Przede wszystkim oczywiście zwróci uwagę na wygląd kota i budowę jego głowy, a także wszystkie nietypowe objawy, takie jak na przykład trudności w oddychaniu lub głośny oddech. Weterynarz zbada również podniebienie kota i krtań (zwykle w znieczuleniu).

Ponieważ koty z zespołem brachycefalicznym nie zawsze dobrze tolerują znieczulenie, weterynarz zleci prześwietlenie klatki piersiowej i badanie krwi, aby określić ogólny stan zdrowia kota przed rozpoczęciem znieczulenia. Podczas gdy kot jest znieczulony do dalszej diagnostyki, nierzadko można wykonać równiez zabieg chirurgiczny.

Weterynarz zwróci szczególną uwagę na poziom CO2 i pH we krwi kota. Pomaga to zrozumieć trudności w oddychaniu. Kot może również przejść endoskopowe badanie tchawicy i górnych dróg oddechowych, aby zobaczyć, jak są one zbudowane. Na koniec lekarz może zlecić posiew lubbiopsję dróg oddechowych, aby zidentyfikować potencjalne infekcje, które może mieć kot.

Charakterystyka brachycefalii obejmuje skrócenie twarzy i czaszki osoby dotkniętej chorobą oraz bardziej zaokrągloną „wypukłość” czaszki. Ten kształt głowy jest spowodowany dziedziczną wadą rozwoju kości czaszki, gdzie kości tworzące szczękę / kufę rosną wolniej niż inne kości głowy. Zmniejszeniu wielkości twarzy, z powodu nieprawidłowego wzrostu kości, nie towarzyszy odpowiednie zmniejszenie wielkości tkanek miękkich głowy. W związku z tym na zewnątrz skóra twarzy ma tendencję do tworzenia fałd, a wewnętrznie błony śluzowe nosa i dróg oddechowych są nieproporcjonalnie duże.

Niedawne badanie (Schluter et al 2009) sklasyfikowało kształty głowy brachycefaliczne u kotów na 4 kategorie w zależności od stopnia ich deformacji

  • Kategoria I : Łagodna brachycefalia, objawiająca się jako bliskie ustawienie pionowych zębów / górnych kłów bez rotacji grzbietowej górnej szczęki, „niepozorny stop i wyraźnie rozwinięte kości twarzy i neuroczaszki”. (Stop to zgięcie na skrzyżowaniu kości nosowej i czołowej, między nosem a twarzą; skręt grzbietowy oznacza, że ​​płaszczyzna górnej szczęki jest nachylona w pionie, tak że kąt w kierunku kręgosłupa zwęża się).
  • Kategoria II : Umiarkowana brachycefalia ”, która charakteryzuje się początkową rotacją grzbietową kłów i górnej szczęki w kierunku grzbietowym (do góry), wyraźnym stopem, zredukowanymi kościami twarzy i zaokrągloną lub nawet jabłkową czaszką (część czaszka, w której mieści się mózg).
  • Kategoria III : Głęboka brachycefalia, w której „wyraźna rotacja górnej szczęki i kłów była oczywista. Dodatkowo te koty wykazywały wyraźne zatrzymanie ze zmniejszonymi kościami twarzy i neuroczaszki. Ze względu na grzbietową szczękę górną, czubek nosa znajduje się wyżej niż dolna powieka ”.
  • Kategoria IV : ciężka: kły górne są prawie w pozycji poziomej, a szczęka jest silnie skręcona grzbietowo. „Zbyt wyraźny stop, niedorozwinięte kości twarzy i zaokrąglona czaszka”. (Schlueter i in. 2009, str. 892).

Koty z brachycefalią kategorii III lub IV nazywane są „ ultra-persami”.

Schorzenia współistniejące

Istnieje kilka poważnych schorzeń związanych z kształtem głowy brachycefalicznej u kotów, jak opisano poniżej. Należą do nich: zespół brachycefalicznej niedrożności dróg oddechowych (BAOS), który może powodować problemy z oddychaniem; rotacja grzbietowa szczęki (obrót górnej szczęki w górę) i brachygnatyzm (górna szczęka jest nienormalnie krótka) prowadzące do problemów stomatologicznych; problemy z pielęgnacją; łzawienie (łzy spływające po twarzy) i wytrzeszcz gałki ocznej (wysunięcie gałki ocznej) prowadzące do zwiększonego ryzyka owrzodzeń rogówki i sekwestrów rogówki (ciemny, pigmentowany obszar rogówki kotów, zwłaszcza persów, związany z przewlekłą chorobą wrzodową lub zapalną rogówki ). Najbardziej narażone na te choroby są koty z cięższymi postaciami brachycefalii.

  • Zespół brachycefalicznej niedrożności dróg oddechowych (BAOS). Jedną z częstych nieprawidłowości związanych z BAOS u kotów perskich są zwężenia nozdrzy (nienormalnie wąskie nozdrza) Jest to zwykle stan obustronny (obejmujący oba nozdrza), który powoduje częściowe zamknięcie dróg oddechowych (zablokowanie), a tym samym zwiększa wysiłek potrzebny do oddychania. Ponadto Ginn i inni (2008) stwierdzili, że 20%  kotów z zespołem brachycefalicznym ma nieprawidłowo umieszczone małżowiny nosowe, co również może zniekształcać kanały nosowe i powodować niedrożność dróg oddechowych (Hendricks 1995).

Schlueter i wsp. (2009) wykazali, że im większe zniekształcenie czaszki, tym węższe są nozdrza, drogi oddechowe i jama nosowa. U kotów z brachycefalią kategorii III i IV trwałe zwężenie i niedrożność dróg oddechowych może znacznie utrudnić oddychanie, powodując chrapanie, hałas oddechowy i oddychanie przez usta.

  • Problemy stomatologiczne. Ze względu na dorsorotację górnej szczęki u kotów z brachycefalią kategorii III i IV zęby wyrzynają się pod nietypowymi kątami. Kły często wystają prawie poziomo z jamy ustnej. Dotknięte zwierzęta mają problemy z jedzeniem i żuciem pokarmu, a resztki jedzenia gromadzą się na zębach, co prowadzi do tworzenia się płytki nazębnej i kamienia nazębnego oraz chorób przyzębia (Malik i wsp. 2009). Dotknięte tym zwierzęta mogą wykazywać oznaki trudności w jedzeniu lub niechęć do jedzenia i mogą mieć zmatowiałą sierść.
  • Epiphora (obecność łez spływających po twarzy). Epifora występuje u Persów z cięższą brachycefalią z powodu zniekształcenia i załamania kanalików, które normalnie odprowadzają łzy z oczu do przewodów nosowych. Dzięki temu kanaliki nie odprowadzają odpowiednio łez i nieustannie przelewają się na twarz. Schlueter i in(2009) wykazali, że u kotów z silną brachycefalią kanalik łzowy musi przebiegać krętą ścieżką, która prowadzi poniżej poziomu górnego zęba kła, ze względu na skręt grzbietowy górnej szczęki. Stwierdzili również, że w przypadkach kategorii III i IV punkty łzowe (otwory kanalików łzowych w wewnętrznym kąciku każdej powieki dolnej) są niższe niż otwory kanalików na ich drugim końcu, które znajdują się w nosie. Ta różnica oznacza, że ​​aby łzy przeszły przez kanały, w rzeczywistości musiałyby płynąć wbrew grawitacji. Ciągła wilgoć, spowodowana przelewającymi się łzami, plami sierść między oczami i nosem tych kotów i predysponuje dotknięte koty do infekcji skóry i zapalenia skóry (Morgan 2007), z towarzyszącą bolesnością i owrzodzeniem.

U Persów odnotowano idiopatyczne zapalenie skóry twarzy, które może być odrębną chorobą genetyczną rasy lub które może być spowodowane epiforą spowodowaną brachycefalią, jak opisano powyżej. W tym stanie występuje swędzenie, zaczerwienienie (rumień) i przeczucie skóry (uraz spowodowany drapaniem) (Bond i wsp. 2000).

  • Entropion. W tym miejscu powieka obraca się do wewnątrz, tak że włoski na zewnętrznej powierzchni powieki stykają się z rogówką (przezroczystą powierzchnią oka) i nieustannie o nią pocierają. Powoduje to przewlekłe podrażnienie i może prowadzić do owrzodzenia rogówki (patrz poniżej). Persy są predysponowane do tego stanu ze względu na budowę anatomiczną twarzy (Williams i Kim 2009).
  • Keratopatia narażenia i owrzodzenie rogówki i sekwestr rogówki. Stosunkowo płytkie oczodoły związane z brachycefalią powodują, że oczy są bardziej wypukłe i zwiększają ryzyko uszkodzenia rogówki (chociaż jest to znacznie częstsze u psów z brachycefalią niż kotów) (Hartley 2010) i keratopatii ekspozycyjnej (patrz poniżej) (Slatter 2001 ). Podobnie jak psy z brachycefalią, koty z brachycefalią również wykazują zmniejszoną wrażliwość rogówki w porównaniu do normalnych kotów (Hartley 2010). Może to również wpływać na zwiększenie podatności oczu na uszkodzenia, ponieważ na przykład może to sprawić, że będą mniej wrażliwe na obecność czynników drażniących, które powodują uszkodzenie powierzchni oka, które w przeciwnym razie u zdrowych kotów zostałoby szybko zmyte. przez mruganie i / lub łzawienie

Narażenie na keratopatię (przewlekłe zapalenie spowodowane względną nadmierną ekspozycją rogówki) może prowadzić do zwiększonego ryzyka infekcji, erozji powierzchniowej warstwy rogówki i owrzodzenia (gdzie erodowane są również głębsze warstwy gałki ocznej (Startup 1984, Renwick 1996) Wrzody rogówki mogą się pogłębiać, aż do pęknięcia gałki ocznej. Głębokie owrzodzenia rogówki lub pęknięte oczy to nagłe przypadki weterynaryjne. Pęknięcie oka może wymagać chirurgicznego usunięcia oka.

Przewlekłe podrażnienie oczu, entropium lub trichiasis fałdów nosowych, w których fałdy skóry na skróconym nosie stykają się i ocierają o rogówkę, również zwiększają ryzyko owrzodzenia rogówki u Persów (Slatter 2001). Ponadto koty z brachycefalią są predysponowane do rozwoju wrzodów, które nie goją się po rutynowych zabiegach weterynaryjnych. Jedna trzecia kotów biorących udział w badaniu nie gojących się wrzodów to Persowie (La Croix et al 2001).

Persy są również predysponowane do stanu zwanego sekwestrami rogówki (zwanymi również rogówką rogówki, mumifikacją rogówki i martwicą rogówki). Te sekwestry to obszary martwych komórek rogówki, które wyglądają jak ciemna pigmentowana plama na powierzchni oka (Hartley 2010). W badaniu Featherstone i Sansom (2004) stwierdzono, że Persy są rasą kotów najczęściej dotkniętych tym schorzeniem. Sekwestry rogówki są spowodowane jakimkolwiek przewlekłym podrażnieniem oka (Sapienza 2002).

Koty z tymi przewlekłymi problemami z oczami mogą pocierać twarz i oczy, trzymać oczy częściowo zamknięte (z powodu zwiększonej wrażliwości na światło) i wykazywać zwiększoną częstotliwość mrugania (z których wszystkie są oznakami dyskomfortu lub bólu). W oczach mogą pojawiać się wydzieliny, a powierzchnie rogówek mogą być nieprawidłowe i wykazywać pigmentację, zmętnienie i nieregularność. Wzrok jest zaburzony, gdy występuje blizna rogówki.

Istnieją medyczne i chirurgiczne metody leczenia entropii, włośnicy fałdów nosowych, owrzodzeń rogówki i sekwestracji rogówki, ale zapobieganie nawrotom sekwestrów lub owrzodzeń może nie być możliwe. Zwężone nozdrza można powiększyć chirurgicznie, ale zwężenia innych przewodów nosowych oraz nieprawidłowości w szczęce i zębach, jak również opisanych powyżej, nie można zmienić.

Leczenie zespołu brachycefalicznego u kotów

Leczenie zespołu brachycefalicznych dróg oddechowych rozpoczyna się natychmiast ze względu na jego wpływ na zdrowie i życie kota. Jeśli kot ma nadwagę, weterynarz chce zobaczyć, jak kot może wagę stracić. Zrzucając zbędne kilogramy, kotu łatwiej będzie oddychać i ostatecznie łatwiej będzie się poruszać.

Kot może zacząć przyjmować niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), aby pomóc w krótkotrwałym złagodzeniu niewydolności oddechowej i zapalenia dróg oddechowych. Kortykosteroidy mogą w ten sam sposób złagodzić objawy kota. Terapia tlenowa pozwala kotu uzyskać więcej tlenu do dróg oddechowych i ciała. Pomagają one jedynie w radzeniu sobie z objawami, a nie usuwają ich przyczyny.

Chirurgia to najlepsza opcja, aby pomóc kotu uzyskać trwałą ulgę. Weterynarz poszerza nozdrza kota, usuwając niewielki kawałek tkanki. Podniebienie miękkie zostaje skrócone, co znacznie ułatwia kotu oddychanie po zabiegu. Na koniec worki krtaniowe skierowane na zewnątrz zostaną usunięte, co spowoduje dalsze usunięcie przeszkód w drogach oddechowych kota. Im wcześniej u kota zostanie zdiagnozowany zespół brachycefaliczny i leczony chirurgicznie, tym lepiej. Zapobiega to rozwijaniu się u kota innych nieprawidłowości związanych ze skróconą twarzą.

Weterynarz zaleca również, aby w domu właściciel ograniczył aktywność kota. Właściciel będzie również musiał pomóc kotu, zmniejszając jego poziom stresu. Zapewnienie kotu chłodu podczas upałów pomaga również zapobiegać objawom, których można uniknąć.

Genetyka

Niedawno zidentyfikowano genom psa związany z brachycefalią u psów i wskazano na dwa szczególne geny (Bannasch i wsp. 2010). Jednak geny zaangażowane w brachycefalię u kotów są obecnie nieznane.

Ta dziedziczna wada jest cechą charakterystyczną wszystkich ras brachycefalicznych kotów. Niektóre linie Persów zostały wyhodowane z powodu jeszcze wyraźniejszych i przesadnych cech ramienno-głowowych, np. Dużych, okrągłych oczu, wypukłej czaszki i braku kości nosowych. Te „ultra-Persy” mają kształty czaszek kategorii III i IV. Problemy ze zdrowiem i dobrostanem są zwykle największe w tych najcięższych postaciach brachycefalii.

Rodzice z brachycefalią mają tendencję do rodzenia potomstwa brachycefalicznego, a kocięta z brachycefalią wyrastają na dorosłych z brachycefalią. Dlatego też obserwacja, które zwierzęta są dotknięte chorobą, jest bardzo ważna. Problemy ze zdrowiem i dobrostanem związane z tym kształtem głowy zostałyby wyeliminowane, gdyby nie było zapotrzebowania na zwierzęta z kształtami głowy krótkogłowymi. Dlatego ze względów dobrostanu byłoby lepiej, gdyby przyszli właściciele zwierząt domowych wybierali tylko koty o naturalnym kształcie głowy.

Te problemy zdrowotne i związane z dobrostanem związane z brachycefalią można zmniejszyć, nie rozmnażając się od zwierząt o nieprawidłowym kształcie głowy. Jest prawdopodobne, że można by się nimi zająć (choć z mniejszą korzyścią) poprzez skrzyżowanie Persów z innymi rasami (z bardziej naturalnymi kształtami głowy). Chociaż niektórzy mogą kwestionować etykę hodowlaną zwierząt, które mogą być narażone na poważne ryzyko problemów zdrowotnych i dobrostanu ze względu na swoje ukształtowanie.

Schlueter i wsp. (2009) zalecili, aby koty z głęboką lub skrajną brachycefalią (kategoria III lub IV) nie były wykorzystywane w hodowli i preferowane były koty z bardziej rozległymi kościami twarzy, brakiem ruchu grzbietowego górnej szczęki i niepozorny „stop” na twarzy. Zasugerowali, że hodowcy i sędziowie wystawowi mogliby użyć kąta kłów jako metody oceny stopnia skręcenia grzbietowego górnej szczęki. Zauważyli, że w Niemczech obowiązuje już zakaz hodowania kotów, których czubek nosa znajduje się powyżej poziomu dolnej powieki.

Powrót do zdrowia zespołu brachycefalicznego u kotów

Po zdiagnozowaniu i leczeniu zespołu brachycefalicznego u kota, jego ogólne rokowanie powinno być dobre, w zależności od liczby nieprawidłowości usuniętych i wieku kota.

Lepiej jest, aby kot był leczony w młodszym wieku, zanim pojawią się inne problemy zdrowotne. Ponadto, jeśli kot ma mniej anatomicznych nieprawidłowości do skorygowania, kot będzie miał lepszy powrót do zdrowia i lepsze perspektywy. Jeśli kot ma również niedorozwój tchawicy, prognozy dotyczące całkowitego wyzdrowienia mogą nie być tak pozytywne. Jeśli kot ma dodatkowe problemy z oddychaniem, takie jak alergie, które prowadzą do trudności w oddychaniu lub problemy wtórne, ich rokowanie jest również gorsze.

W przypadku starszych kotów, których wydłużone podniebienia zaczęły już sztywnieć lub zapadać się, rokowanie zwykle nie jest pozytywne.

Czy koty o płaskiej twarzy powinny być zakazane?

Biorąc pod uwagę wszystkie te problemy, łatwo się zastanawiać, jaka w ogóle jakość życia pozostaje dla ras kotów o płaskiej twarzy.

Z pewnością kilku weterynarzy zasugerowało całkowity zakaz hodowli zwierząt o skrajnej krótkogłowie.

Niemniej jednak pozostają bardzo popularne. Wciąż ludzie wyszukują „białe koty o płaskiej twarzy” i „jaki kot ma pysk?” codziennie.

Tak więc, przy tak wielu zdrowych i szczęśliwych rasach kotów, dlaczego ludzie nadal chcą tworzyć bardziej płaskie koty?

Dlaczego ludzie wciąż wybierają koty o płaskich twarzach

Jednym z powodów wysuwanych przez naukowców jest to, że pysk zwierzęcia z krótkogłowiem wygląda bardziej ludzko niż twarz psa lub kota z pyskiem.

A ludzie w naturalny sposób pociągają zwierzęta, których wygląd przypomina człowieka, bo ma płaską twarz.

Innym powszechnym trendem wśród właścicieli kotów o płaskiej twarzy, w porównaniu z innymi właścicielami innych ras, jest to, że przeprowadzali mniej badań przed wyborem swojego zwierzaka.

Poznając na własnej skórze problemy zdrowotne kotów o płaskiej twarzy, rzadziej będą też polecać inną rasę swojego kota .

Krótko mówiąc, popełniają naiwny i kosztowny błąd.

Być może wiedza, dlaczego wciąż kupuje się koty o płaskiej twarzy, pomoże nam się im oprzeć?

Koty o płaskim pysku

Jeśli masz już kota o płaskim pyski, możesz być zaniepokojony tym, co właśnie przeczytałeś.

Jeśli martwisz się o jego zdrowie, umów się na wizytę u weterynarza.

Ale najważniejszą wiadomością, jaką staramy się tu przekazać, jest to, że czas przestać kupować kocięta o ekstremalnie płaskich pyszczkach.

Powszechnie donoszono, że hodowla kotów i psów o płaskich twarzach ma poważny wpływ na zdrowie i dobrostan zwierząt.

W Niemczech jest nawet słowo określające ekstremalną hodowlę zwierząt domowych z przesadnymi cechami – qualzucht. W bezpośrednim tłumaczeniu oznacza „hodowlę tortur”.