Czym jest mikroczip?
Obecnie technologię mikrochipów można znaleźć wszędzie, od komputerów i telefonów komórkowych, po implanty u dzikich zwierząt w celu śledzenia ich ruchów, po mikrochipy dla zwierząt domowych, które dostarczają informacji identyfikacyjnych. Różne rodzaje mikrochipów działają w różny sposób, w zależności od ich przeznaczenia.
Celem mikrochipów używanych dla zwierząt domowych jest zapewnienie formy stałej identyfikacji. Te implanty mikrochipów nazywane są znacznikami identyfikacji radiowej (RFID). Są maleńkie, wielkości ziarenka ryżu i są pasywne, co oznacza, że pasywnie przechowują unikalny numer identyfikacyjny i nie przesyłają aktywnie żadnych informacji.
Wszczepiony kotu mikroczip nie ma żadnej baterii ani wewnętrznego źródła zasilania; pozostaje w ciele kota do momentu odczytania go przez specjalny skaner mikroczipów.
Jak wszczepia się kotu mikroczip?
Przed włożeniem sterylny mikrochip jest skanowany w opakowaniu, aby potwierdzić, że kod identyfikacyjny transpondera jest taki sam, jak ten na etykiecie kodu kreskowego opakowania. Następnie kotu aplikowany jest chip za pomocą zastrzyku.
W przypadku kotów standardowym miejscem umieszczenia mikroczipa jest skóra między łopatkami. Aby umieścić go prawidłowo, kot powinien stać lub leżeć na brzuchu. Luźna skóra między łopatkami jest delikatnie naciągana do góry, a igła jest szybko wkłuwana. Naciska się spust aplikatora, wstrzykując mikroczip do tkanki. Po wkłuciu kot jest skanowany, aby upewnić się, że chip jest prawidłowo odczytywany.
Jak dużo czasu to zajmuje?
Zabieg jest szybki, zajmuje mniej więcej tyle samo czasu, co podanie jakiegokolwiek innego zastrzyku. Więcej czasu zajmuje wypełnienie dokumentów rejestracyjnych niż wszczepienie mikroczipa.
Czy wszczepianie chipa jest bolesne?
Boli mniej więcej tak samo, jak pobieranie krwi. Chipy są zazwyczaj wszczepiane bez żadnych incydentów u zwierząt, nawet u najmniejszych kociąt. Chociaż igła jest duża, jest ostra, więc większość zwierząt nawet nie drgnie, gdy chip jest wszczepiany. Niektórzy klienci decydują się na wszczepienie mikroczipa, gdy ich kot jest sterylizowany lub kastrowany, aby mógł zostać znieczulony do zastrzyku, ale nie jest to konieczne; mikroczip może zostać wszczepiony w dowolnym dogodnym momencie.
Mój kot nigdy nie wychodzi na dwór. Czy nadal potrzebuje mikroczipa?
Nawet najbardziej odpowiedzialni właściciele zwierząt nie mogą zagwarantować, że ich kot się nie zgubi. Chociaż większość kotów domowych woli zostać w domu, zawsze istnieje możliwość, że uciekną, jeśli ktoś otworzy drzwi w złym momencie, czy też jeśli uda im się uciec przez luźną siatkę w oknie, gdy coś zwróci ich uwagę na zewnątrz, lub jeśli zdarzy się sytuacja awaryjna w mieszkaniu. Koty domowe, które nie są przyzwyczajone do wielkiego świata zewnętrznego, mogą się bardzo przestraszyć w takich sytuacjach i mogą nie być w stanie zorientować się, jak wrócić do domu.
Jak jednak działa mikroczip?
Wszczepienie mikrochipa Twojemu pupilowi jest bezużyteczne, jeśli nie zawracasz sobie głowy rejestracją swoich danych kontaktowych w bazie danych. Każdy mikrochip ma unikalny numer identyfikacyjny, a ten numer identyfikacyjny odpowiada Twojemu imieniu i nazwisku oraz danym kontaktowym w bazie danych.
Podczas rejestracji podajesz ten numer identyfikacyjny, a także swoje dane kontaktowe. Gdy schronisko znajdzie Twojego zwierzaka, używa czytnika mikroczipów, aby odczytać numer i skontaktować się z firmą zarządzającą bazą danych. Następnie firma kontaktuje się z Tobą z informacją, że Twoje zagubione zwierzę zostało znalezione. Ważne jest, aby Twoje dane kontaktowe w bazie danych były aktualne. Za każdym razem, gdy się przeprowadzasz lub otrzymujesz nowy numer telefonu lub adres e-mail, powinieneś powiadomić firmę o zmianie.
Jak można się domyślić, wiele baz danych powoduje wiele problemów. Mimo że każde zwierzę ma swój własny, całkowicie unikalny numer mikrochipa, pracownicy schroniska dla zwierząt nadal muszą ustalić, która baza danych zawiera informacje o danym zwierzęciu. Dylemat wielu baz danych jest jednak najmniejszym z problemów związanych z wszczepianiem mikroczipów zwierzętom.
Mój kot już nosi obrożę z adresówką. Czy potrzebuje mikrochipa?
Jeśli Twój kot się zgubi lub zostanie zabrany przez służbę ochrony zwierząt, im więcej identyfikatorów będzie miał, tym lepiej.
Chociaż obroże są bardzo widoczną formą identyfikacji, mogą przypadkowo spaść lub zostać celowo zdjęte. Jeśli Twój kot nosi obrożę, powinna być typu odczepianego, aby nie zaczepiła się o nic i nie spowodowała obrażeń. W miarę starzenia się i zużycia adresówek informacje na adresówce mogą stać się nieczytelne. Oznacza to, że obroża Twojego kota nie jest stałą formą identyfikacji.
Mój kot ma tatuaż. Czy potrzebuje mikrochipa?
Chociaż tatuaże są trwałe, nie zawsze są pomocną formą identyfikacji. Pierwszym problemem z tatuażami jest to, że z czasem blakną, przez co trudno je poprawnie odczytać. Drugim, ważniejszym problemem jest to, że nie ma wspólnych baz danych z informacjami o tatuażach, więc wszelkie informacje o zwierzęciu i jego właścicielu mogą być trudne do wyśledzenia.
Mikrochipy nie mogą zostać źle odczytane, a numer identyfikacyjny jest zabezpieczony przed manipulacją. Informacje o zwierzęciu i właścicielu są zazwyczaj łatwo dostępne w bazie danych.
Czy po wszczepieniu kotu mikroczipu muszę zrobić coś jeszcze?
Tak, musisz zarejestrować numer w odpowiedniej bazie danych. Twój weterynarz dostarczy Ci dokumenty i dane kontaktowe oraz poinformuje Cię, czy wymagane są jakieś opłaty. Jeśli nie zarejestrujesz swojego zwierzaka w bazie danych, cała procedura będzie bezcelowa, ponieważ numer mikroczipa nie będzie z nikim powiązany.
Jeśli się przeprowadzasz lub zmieniasz swoje dane kontaktowe, pamiętaj o aktualizacji informacji w agencji rejestracyjnej. Jeśli twoje zwierzę zostanie zgubione i odnalezione, informacje te są niezbędne, aby połączyć cię ze zwierzęciem.
W jaki sposób mikroczip pomoże mojemu kotu wrócić do domu?
Schroniska dla zwierząt mają uniwersalne czytniki mikroczipów i skanują wszystkie zwierzęta, które trafiają pod ich opiekę. Jeśli zagubiony lub bezdomny kot zostanie przywieziony do kliniki weterynaryjnej, personel używa czytnika, aby sprawdzić, czy ma mikroczip. Ponieważ mikroczip może czasami zmienić swoją pozycję, czytnik mikroczipów przesuwa się po całym ciele kota, aby upewnić się, że chip zostanie wykryty, jeśli jest obecny.
Czytnik mikroprocesora wykrywa kod elektroniczny osadzony w chipie i wyświetla numer identyfikacyjny na ekranie. Następnie baza danych rejestracyjnych jest sprawdzana pod kątem tego numeru identyfikacyjnego (online lub telefonicznie), a dane kontaktowe właściciela zwierzęcia są pobierane.
„Okazało się, że koty z mikrochipami mają ponad dwadzieścia razy większą szansę na ponowne połączenie się ze swoimi rodzinami”.
Wiele kotów gubi się każdego roku, a te bez mikroczipów mają mniej niż 5% szans na ponowne połączenie się z rodziną. Odkryto, że koty z mikroczipami mają ponad dwadzieścia razy większe szanse na ponowne połączenie się z rodziną. W przypadkach, gdy właściciele kotów z mikroczipami nie zostali znalezieni, powodem był nieprawidłowy numer telefonu lub jego brak, albo właściciele nie oddzwonili lub nie odpisali na informację od znalazcy.
Czy istnieją jakieś inne korzyści z wszczepiania mikroczipów?
Innym ważnym powodem, dla którego warto zaczipować kota, jest podróż międzynarodowa. Jeśli planujesz podróżować lub przeprowadzić się do innego kraju ze swoim kotem, ważne jest, aby sprawdzić wymagania. Twój weterynarz będzie musiał wypełnić dokumenty eksportowe, a wiele krajów wymaga, aby zwierzęta domowe były zaczipowane, w przeciwnym razie nie zostaną wpuszczone. Szczepienie przeciwko wściekliźnie jest również wymagane w przypadku podróży, a jeśli certyfikat szczepienia przeciwko wściekliźnie nie zawiera numeru mikroczipu, może nie zostać uznany za ważny.
Dodatkowo, posiadanie mikrochipa pozwala na opcję elektronicznych drzwi dla zwierząt z czujnikami mikrochipowymi. Drzwi te można zainstalować, aby umożliwić zwierzętom wchodzenie i wychodzenie, a także w określonych miejscach karmienia – opcja ta jest szczególnie pomocna, jeśli masz wiele kotów, które potrzebują różnych diet.