Często wyjeżdżając na wakacje nie do końca mamy możliwość skorzystania z pomocy kogoś z rodziny. Nie zawsze też z taką pomoca mogą przyjśc nam przyjaciele.
I wtedy – zjawia się ON! Petsitter 🙂
Czy jest to jednak rozwiązanie idealne?
Pamiętajcie – nie ma rzeczy idealnych 🙂
Ale wiadomo, czasem na urlop wyjechać trzeba.
Tylko jak wybrać tego petsittera i czy petsitterem może być każdy? I jaką odpowiedzialność ma petsitter?
- Pod opieką petsittera zostawiamy swojego zwierzaka. Przyjaciela. Swój największy skarb. Więc chyba warto przemyśleć wybór petsittera a nie kierować się jedynie kosztami czy emocjami?
- Warto zastanowić się jak petsitter sprawowac będzie opiekę – czy ma jak do nas dotrzeć – czy mieszka niedaleko, jak często będzie nas odwiedzał, jak dużo czasu spędzi ze zwierzakami?
- I wreszcie temat o którym mało kto myśli – odpowiedzialność petsittera.
W wakacje wiele dzieci ma ochote dorobić. I my, dorosli cieszymy się taką inicjatywą. Tymczasem: czy na pewno dzieci mogą być petsitterem? I czy jest to dla naszych zwierząt dobre?
Szczególnie ważne jest wybranie właściwego opiekuna dla psa.
“Orzecznictwo wskazuje, że odpowiedzialność za psa ponosi nie tylko właściciel psa, ale również osoba, która w momencie zdarzenia mającego skutki prawne np. powstania szkody, sprawuje pieczę nad psem. Odpowiedzialność za psa i jego działanie, czy to na spacerze, czy wobec innych osób, ponosi opiekun. Może to być zarówno petsitter, jak i osoba bliska, która akurat wyprowadza psa na spacer, na którym to spacerze dochodzi do powstania szkody, na przykład na mieniu czy na osobie” (N. Dobrowolska, Status prawny psa w Polsce. Poradnik praktyka psiarza, rozdział 3.7 Petsitter, Poligraf 2018).
Jako ciekawostkę nalezy tu przytoczyć fragment kodeksu karnego
art. 160 par. 3 kodeksu karnego
Jeżeli sprawca czynu [narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu] działa nieumyślnie
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.art. 157 par. 2-3 kodeksu karnego
§ 2. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Oczywiście rozważamy tu pogryzienie przez psa. Ale przecież pies może też na przykład uciec.
Jak odpowiada nieletni?
Odpowiedzialność nieletnich zalezy od ich wieku:
- nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 roku życia – sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich;
- nieletni dopuszcza się czynu zabronionego między 13 a 17 rokiem życia – co do zasady sąd stosuje środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich
- może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym, o ile sąd uzna, że okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają, a w szczególności wcześniej stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne;
- sprawca dopuszcza się czynu zabronionego między 17 a 18 rokiem życia – co do zasady sąd stosuje przepisy kodeksu karnego – sprawca nie jest już nieletni, ponieważ skończył lat 17. Wyjątkowo jednak sąd zastosuje zamiast kary środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli popełniony czyn jest występkiem, a okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają.
Tak więc zakładając, że nieletni wyprowadzi naszego cennego psa i ten pies zaginie… Cóż.. Mamy pecha.
Kto odpowiada za zwierzę podczas opieki?
“I SA/Gd 268/14 – Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 października 2014 r.: „odpowiedzialność za popełnienie wykroczenia z art. 77 kodeksu wykroczeń ponosi osoba, która trzyma zwierzę, przy czym nie musi to być koniecznie właściciel czy hodowca zwierzęcia, ale może to być każdy, kto jest z jakiegokolwiek tytułu zobowiązany do nadzoru, opieki nad zwierzęciem, w tym osoba prywatna bezpłatnie sprawująca w tym momencie opiekę nad zwierzęciem”. Stanowisko to potwierdza wyrok SN z 29 kwietnia 2003 r., III KK 26/03, LEX nr 77469, w którym stwierdza się, że sprawcą wykroczenia z art. 77 k.w. wprawdzie nie musi być właściciel zwierzęcia, niemniej sprawcą może być tylko ten, kto faktycznie trzyma zwierzę” (N. Dobrowolska, Status prawny psa w Polsce. Poradnik praktyka psiarza, rozdział 3.7 Petsitter, Poligraf 2018).
Błędy? Oczywiście że tak!!!
Czasem popełniamy błedy wybierając równiez osobę dorosłą: https://www.petycjeonline.com/apel_w_sprawie_julii_g_-_znanej_behawiorystki_i_petsitterki
Tu petsitterka doprowadziła do śmierci 2 kotów – behawiorystka i petsitterka zamknęła je bowiem w pralce!!!!
Kogo więc szukać?
Najlepiej przeprowadzić wywiad. Potencjalny telefon zwykle nie wystarczy, najlepiej przygotowac się do takiej rozmowy. Dobry petsitter powinien posiadać wiedzę na temat:
- zachowania zwierząt – aby umieć reagować w różnych sytuacjach, nie zawsze bezpiecznych
- ich komunikacji – aby wiedzieć co „mówi” nam zwierzę
- ich podstawowych potrzeb – aby zapewnić im taki sam komfort życia pod nieobecność opiekuna
- reagowania w sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia
- sposobów uczenia się zwierząt – aby sprostać oczekiwaniom opiekunów, którzy życzą sobie również wprowadzenie szkolenia z podstawowego posłuszeństwa, np. u szczeniąt.
Powinien też wykazać się zainteresowaniem:
- rodzajami i częstotliwością podawania posiłków
- ilością i jakością spacerów (w przypadku psów lub kotów)
- stosunkiem do innych psów, ludzi
- ewentualnymi problemami zdrowotnymi lub behawioralnymi
- ulubionymi zabawami i aktywnościami.
Jeśli w tym obszarze nie widzimy przeciwwskazań do dalszych rozmów, umówmy się na spotkanie, zaobserwujmy relację petsittera z naszym pupilem i uzgodnijmy szczegółowe warunki współpracy, tak, aby ani jedna ani druga strona nie miała do nich wątpliwości.
Niestety może się okazać, że zwierzę nie zaakceptuje osoby, co do której kompetencji my nie mamy wątpliwości. Ze względu na dobrostan naszego pupila powinniśmy szukać do skutku. Nie zniechęcajcie się jednak po pierwszym spotkaniu – niełatwo jest zwierzęciu „polubić” od razu nową osobę. Zapewnijcie im więc warunki do nawiązania relacji – np. ciekawy spacer, ulubioną zabawę czy ćwiczenia.
