Agresja u kota może być wywołana strachem, problemami zdrowotnymi, predyspozycjami genetycznymi, zmianami w znajomym środowisku czy też potrzebą obrony swojego terytorium.
Życie z agresywnym kotem jest niezwykle trudne. Kot wyraża agresywne sygnały, którym towarzyszy określona postawa i odpowiednie zachowanie.
Istnieje kilka rodzajów agresji, w tym agresja wewnątrzgatunkowa, drapieżna, terytorialna oraz wywołana strachem, bólem lub zadaną przez człowieka karą. Te rodzaje agresji charakteryzują się pewnymi typowymi objawami zachowania zwierzęcia.
Agresywne koty wpatrują się, skradają, syczą i machają ogonem z boku na bok. Agresywny kot może nagle podskoczyć i zaatakować ofiarę, pokazać zęby, wygiąć grzbiet, przyłożyć uszy do głowy. Agresywny kot często znaczy terytorium, gryzie i drapie przedmioty. Agresywny kot przyciska łapy i kuca, aby ukryć brzuch i szyję.
Koty jak wiemy, są drapieżnikami. Normalne zachowania łowieckie rozwijają się u kociąt w wieku około 5-7 tygodni. Zachowanie myśliwskie przenosi się z matki na kociaka. W około 14 tygodniu życia kot staje się bardzo dobrym łowcą. Dobrze karmione koty mogą w ogóle nie wykazywać agresji drapieżnej, niektóre mogą nawet zabijać ofiary. Gdy występuje agresja polująca koty nie wydają żadnych dźwięków, cicho skradają się ze spuszczonymi głowami, machają ogonem, uważnie przyglądają się i nasłuchują. Zbliżając się do ofiary, koty nagle wykonują szybki skok, przylegając do ofiary pazurami obu łap i zadając cios zębami. Często kot może uznać ludzi i przedmioty za „zdobycz”.
Przyczyny niechcianej agresji mogą być różne. Niektóre koty mogą rodzić się z agresywnym typem osobowości. Ponadto, jeśli kot nie miał kontaktu z człowiekiem przed ukończeniem trzech miesięcy, to po prostu nie wie, jak właściwie zachowywać się z ludźmi. Nie jest po prostu właściwie zsocjalizowany. I odwrotnie, jeśli kot przebywa z innymi kotami lub innymi gatunkami zwierząt, to przy pomocy agresji może chcieć zająć swoje miejsce w grupie zwierząt i dążyć do awansu w hierarchii. Dzieje się tak, gdy kot osiąga wiek dojrzałości – od dwóch do czterech lat. Agresja w zabawie to ważny etap w rozwoju kociaka. Naturalne zachowanie drapieżne u kotka rozwija się w wieku około 10-12 tygodni i zanika samoistnie wraz z prawidłowym wychowaniem kociaka i odpowiednim zachowaniem właścicieli.
Strach może wywołać agresję. Koty, które doznały traumy w niezdrowym środowisku (takim jak schroniska, przeludnione hodowle, klatki) mogą czasami agresywnie atakować swoich właścicieli. Dzieje się tak często, gdy zwierzęta były maltretowane i atakowane przez inne zwierzęta lub ludzi, a zwłaszcza dzieci, ponieważ małe dzieci nie zawsze są delikatne podczas obchodzenia się ze zwierzętami. Jeśli twój kot ma fobię przed dziećmi, może być agresywny w stosunku do wszystkich dzieci.
„Normalne” akty agresji mogą wystąpić, jeśli kot czuje potrzebę obrony. Kotka jest agresywna, gdy chroni swoje kocięta. Niektóre koty uważają określone terytorium za swoją własność i będą fizycznie bronić swojej dominacji nad nim.
Czasami agresja może oznaczać, że kot odczuwa silny ból i nie chce być dotykany lub że jest chory. Istnieją pewne schorzenia, które mogą powodować zmiany w zachowaniu kota i można je pomylić z agresją. Takie choroby obejmują choroby mózgu, tarczycy, nadnerczy, nerek, zatrucie ołowiem, epilepsję i wściekliznę. Jeśli podstawowa choroba odpowiedzialna za złe zachowanie kota zostanie zidentyfikowana przez lekarza weterynarii, należy ją najpierw leczyć. W przypadku braku problemów medycznych – zwykle wystarczy pomoc behawiorysty, by nauczyć kota właściwego zachowania, bez agresji.
Istnieje kilka ogólnych wskazówek dotyczących zmiany niepożądanego zachowania kota:
- Konieczne jest unikanie sytuacji, które przerażają kota;
- Naucz się czytać i rozumieć znaki, które kot wysyła właścicielowi (na przykład machanie ogonem, kładzenie uszu, opuszczanie głowy, warczenie itp.).
- Gdy kot jest agresywny, należy go zostawić w spokoju i nagrodzić jedynie za dobre zachowanie.
- Kiedy kot daje właścicielowi sygnały agresji, musisz pozwolić mu zeskoczyć z kolan lub dać możliwość wyjścia bez zwracania na niego uwagi, dopóki zachowanie kota się nie zmieni.
Pracując nad korektą zachowania kota, konieczne jest, aby „sesje” były krótkie. Bardzo ważne jest, aby nie stosować żadnych kar fizycznych; to tylko pogorszy problem.
Jeśli weterynarz, behawiorysta i właściciel kota doszli do wniosku, że agresywne zachowanie zwierzęcia wynika z jego typu osobowości i nie można go zmienić innymi metodami, można zastosować specjalne leki poprawiające nastrój, które są specjalnie przeznaczone dla zwierząt domowych.
