Tytuł oczywiście jest bardzo mylący.

Dziś przeczytałam na jednej z grup post i pozwolę sobie zacytować:

“Witam, wczoraj na jednej z innych kocich grup Pani wrzuciła zdjęcie kotka brytyjskiego któremu oczy ropieją oczywiście odrazu było widać że kotek jest malutki i tak też się okazało, dopiero teraz 16 grudnia skończy 12 tygodni a od miesiąca jest u tej Pani. Kot ma problemy z oczami, nie ma kompletu szczepień, okazało się że to pseudohodowla a rzekomy rodowód to tylko papierek. Po namowie kilku osób z grupy Pani skontaktowała się z rzekomym hodowcą i oni twierdzą że ich koty do rozmnażania mają 5 pokoleniowy rodowód i są kryte tylko kotami z FPL, oczywiście miały mieć wszystkie badania a co się dzisiaj okazało hodowla nie posiada żadnych badań. Pani zażądała zwrotu chociaż połowy pieniędzy za kota bo nie chce go oddawać a chce porobić mu wszystkie badania, hodowca się nie zgodził odda całość pieniędzy ale kota chcą spowrotem. Co można zrobić w takiej sytuacji? Widać że Pani zależy na kotku i jego zdrowiu i nie chce go oddać. Można to jakoś załatwić? Gdzieś zgłosić? Dodam że ogłoszenie wczoraj z tej rzekomej hodowli zostało zdjęte.”

Zajmę się w tym pocie tylko wiekiem kota, gdy powinien opuścić hodowlę. Nie będę roztrząsać stanu zdrowia, badań itp.

Odpowiedzialni hodowcy sprzedają swoje kocięta w wieku 12 tygodni lub starszych. Wielu nie sprzedaje swoich kociąt, dopóki nie osiągną wieku od czterech do sześciu miesięcy. W przypadku kotów egzotycznych jest to całkowicie zrozumiałe – dopiero w tym wieku wiadomo jak kot wygląda (co z niego wyrosło), jaki ma charakter itp.

W całej rzeszy hodowców znajdują się jednak tacy, którzy próbują sprzedać kocięta w wieku 10 tygodni albo i poniżej. Jednak żaden hodowca, który zaoferuje kociaka w wieku poniżej 10 tygodni, nie jest zainteresowany badaniami własnych kotów i nie ma na względzie jego najlepszego interesu. Dlatego dobra rada: jak najdalej uciekaj od hodowcy, który sprzedaje tak młode kocięta.

Kotek w wieku poniżej 10 tygodni nie jest w pełni odstawiony od matki ani uspołeczniony. Właściwie również wiele kociąt jest nie w pełni odstawiona od matki i w wieku powyżej 12 tygodni i nie są w tym wieku w pełni uspołecznione. Niektórzy kupujący upierają się jednak, że im młodszy kociak tym lepszy, bo szybciej się przyzwyczai do nowego domu. Koty jednak a w stanie w dowolnym momencie swojego życia przyzwyczaić się do nowego domu, nawet w okresie późnej starości.

Dla rozwoju emocjonalnego i psychicznego kociaka tygodnie między 6 a 12 życia są bardzo ważne. W tym czasie uczy się on „języka kota” (języka ciała używanego przez inne koty), uczy się towarzyskich kontaktów z matką i rodzeństwem, dowiaduje się, że ludzie są naprawdę OK – większość bardzo młodych kociąt w dużej mierze ignoruje ludzi wokół nich i rozwija pewność siebie, aby stawić czoła samemu światu zewnętrznemu. W wieku dwunastu tygodni więź matka -kotek zaczyna się naturalnie zrywać. Kociak oddzielony od matki i rodzeństwa przed zakończeniem tego procesu może mieć dożywotnie problemy z interakcją z innymi kotami; może nigdy nie być w stanie prawidłowo związać się z ludźmi; być lękliwym, płochliwym lub nieśmiałym.

Większość kociąt pozostawionych samemu sobie zostanie w pełni odstawiona od piersi w wieku od dziesięciu do dwunastu tygodni. My, hodowcy zaczynamy wprowadzać stały pokarm około 4 tygodnia życia, a kocięta stopniowo zastępują mleko matki stałym pokarmem. Odstawienie od piersi jest jednak procesem, a nie wydarzeniem. Kocięta nadal jednocześnie ssą matkę i zaczynają uczyć się jeść stały pokarm. Cały proces odstawiania kociaka trwa nawet i 2 miesiące. Najlepszym rozwiązaniem dla ich zdrowia emocjonalnego i fizycznego jest naturalny przebieg procesu.

Również okres od sześciu do dwunastu tygodni jest czasem krytycznym dla rozwoju zdrowia kota. Jest to czas, w którym układ odpornościowy przejmuje kontrolę z odporności uzyskanej z mleka matki na odporność uzyskaną ze szczepień. Jest to również proces i nie następuje z dnia na dzień. Okres ten może być stresujący dla niedojrzałego układu odpornościowego kotka. Kociak poddany dodatkowemu stresowi związany z zabieraniem go ze znanego otoczenia, z otoczenia matki i rodzeństwa na stres związany z układem odpornościowym jest znacznie bardziej podatny na infekcje górnych dróg oddechowych lub zaburzenia trawienne, szczególnie biegunkę.

Kociątko w wieku od sześciu do ośmiu tygodni jest niemowlęciem. Zostaw je mamie i nie pracuj z hodowcą, który chętny jest by sprzedać Ci takiego kociaka.

Uważaj na podejrzanych hodowców 

Pseudohodowcy nie są profesjonalistami; są to raczej osoby o niewielkiej wiedzy na temat zagadnień związanych z hodowlą kotów, takich jak potrzeba badania pod kątem problemów genetycznych, które mogą dotyczyć niektórych ras. Oprócz zwiększania ryzyka, że ​​kocięta będą cierpieć z powodu okropnych wad genetycznych i chorób, ci hodowcy często nie wiedzą, jak odpowiednio uspołecznić kocięta i mają tendencję do sprzedaży zbyt młodych kociąt, co może prowadzić problemów fizycznych i psychicznych w późniejszym życiu kota.

Pseudohodowle zwykle można rozpoznać po tym, że nie zarejestrowali swoich kociąt, nie utrzymywali ich do ukończenia 12 tygodnia życia ani nie brali udziału w wystawach.

W jakim wieku powinny być kocięta, zanim zostaną zabrane matkom i zabrane do nowego domu?

Wiele ogłoszeń oferuje na sprzedaż już bardzo małe kocięta. Nie oznacza to jednak, że dobry hodowca pozwoli na to, by kociątka opuściły dom przed ukończeniem przez nie 12 tygodnia życia. Kiedy kocięta są zbyt wcześnie oddzielane od matek i rodzeństwa, odczuwają ogromny niepokój, a w niektórych przypadkach problemy medyczne są tak poważne, że faktycznie umierają z ich powodu.

Problemy ze zbyt szybkim oddzieleniem kota od matki

Kocięta, które są zbyt wcześnie odbierane matkom, mogą cierpieć z powodu różnych problemów psychicznych i zdrowotnych, ponieważ tracą krytyczne etapy emocjonalne, psychiczne i rozwojowe, które występują w wieku 6-12 tygodni. Poniżej przedstawiono niektóre typowe problemy dotykające kocięta oddzielone od matki przed ukończeniem 12. tygodnia życia.

• Słaba odporność – układ odpornościowy kota rozwija się między 8 a 12 tygodniem, a kotek w wieku poniżej 12 tygodni nie otrzymał pełnego zestawu wymaganych szczepień. Mleko matki kota zapewnia przeciwciała, które chronią zdrowie jej kociąt. Jeśli uniemożliwia się im karmienie piersią, zanim ich własny układ odpornościowy stanie się silny, kocięta są bardziej podatne na wiele różnych chorób, szczególnie cierpi na tym układ oddechowy.
• Problem z odsadzeniem od piersi – kociąt nie należy odstawiać nagle. Raczej odsadzanie powinno być stopniowym procesem, w którym następują naprzemiennie karmienie piersią i karmą dla kotów, powoli zwiększając ilość spożywanej karmy dla kotów i skracając czas karmienia, aż karmienie całkowicie ustanie. W wieku 6-8 tygodni kocięta nie są gotowe do zaprzestania karmienia piersią. Zazwyczaj kotka zaczyna odmawiać możliwości karmienia między 8 a 12 tygodniem życia, dlatego kotek uczy się radzić sobie z frustracją w naturalny sposób. Kocięta, które są zbyt wcześnie odbierane matkom, tracą ten naturalny proces i są bardziej skłonne do rozwijania problemów behawioralnych w wyniku późniejszej niskiej tolerancji na frustrację.Kocięta odstawione przed 8 tygodniem życia mogą cierpieć na biegunkę w wyniku nagłego odsadzenia i zbyt szybkiego przejścia na pokarm stały. Ten stan może zagrażać życiu, ponieważ kocięta szybko się odwadniają i szybko tracą wagę. Nawet jeśli nie rozwinie się u nich silna biegunka, kocięta za wcześnie często stają się niedożywione i nie przybierają na wadze
• Problemy z kuwetą – nauka korzystania z kuwetowania odbywa się zwykle między 6 a 12 tygodniem, a proces ten jest również stopniowy. Kociak zabrany zbyt wcześnie albo nie będzie szkolony w zakresie kuwetowania, albo może mieć niespójne nawyki w kuwecie. To w połączeniu ze stresem związanym z przedwczesną utratą rodziny może spowodować, że kotek rozwinie się przez całe życie złe nawyki, takie jak całkowite unikanie kuwety lub używanie jej niekonsekwentnie.
• Zachowanie neurotyczne – Podczas gdy wiele osób szuka młodszych kociąt, ponieważ błędnie uważają, że starszy kociak nie będzie się do nich przywiązywał, w rzeczywistości starsze kocięta nie mają problemów z kontaktem z nowymi ludźmi. Młodszy kociak może również związać się z osobą, ale często jest to związek neurotyczny, w którym kociak boi się pozostawienia go w spokoju i musi mieć zawsze pod ręką swoją zastępczą matkę. Zaadoptowane kocięta są bardziej skłonne do ssania tkanin, płatków uszu lub własnego futra, i mają tendencję do biegania i chowania się, gdy widzą nieznanych ludzi.
• Słaba socjalizacja – kocięta są socjalizowane między 4 a 14 tygodniem życia, i właśnie w tym krytycznym okresie dowiadują się, które zachowania są odpowiednie. Kocięta zabrane zbyt wcześnie są bardziej wrogie i agresywne w stosunku do ludzi i innych zwierząt domowych. Często słabo dogadują się z innymi kotami, ponieważ nigdy nie nauczyły się interpretować kociego języka ciała, nie zdając sobie sprawy z dłuższego procesu socjalizacji, który powinni byli przeprowadzić z rodziną. Ogólnie są bardziej niepewni i mniej tolerancyjni.

Idealny 12 tydzień 

Chociaż idealny wiek opuszczenia kociego gniazda może się nieco różnić w zależności od rasy, a nawet wśród poszczególnych kociąt w obrębie rasy lub miotu, większość kociąt nie powinna być odbierana matkom przed ukończeniem 12. tygodnia życia, a kotka nigdy nie należy oddzielać od jego rodziny zanim skończy 10 tygodni. Warto poczekać trzy miesiące, ponieważ zwiększy to prawdopodobieństwo posiadania szczęśliwszego i zdrowszego kota na dłuższą metę.