Felinoterapia – jedna z metod zooterapii polegająca na kontakcie osoby poddawanej terapii z kotem. Felinoterapię wykorzystuje się w leczeniu osób starszych, niepełnosprawnych i niedołężnych, a także niepełnosprawnych fizycznie i psychicznie dzieci.
Koto-terapia jest jedną z form animaloterapii.
Zajęcia felinoterapii można łączyć z zajęciami hipnozy, relaksacji, transów terapeutycznych wprowadzających w stan odprężenia. Felinoterapia może być stosowana w pracy z osobami głuchoniemymi, osobami niepełnosprawnymi, przede wszystkim osobami z autyzmem, osobami starszymi.
Kontakt z kotem działa uspokajająco i zmniejsza stres. Głaskanie zwierzęcia, jego głębokie mruczenie wpływają kojąco na osoby nerwowe. Wpływa to na obniżenie ciśnienia, cholesterolu i trójglicerydów we krwi, a co za tym idzie – redukuje ryzyko chorób układu krwionośnego. Koty mogą pomóc w uśmierzaniu bólu, gdyż wyczuwają bolesne miejsca na ciele i układają się na nich. Ma to związek z tym, że sierść kota jest najonizowana ujemnie, a chore miejsca dodatnio. Kładąc się na bolących miejscach, kot neutralizuje szkodliwe jony.
Dla osób starszych…
Kot może znakomicie sprawdzić się jako towarzysz życia dla osoby starszej. Jest to zwierzę zwykle mało wymagające, motywujące do aktywności, przy czym jednocześnie zmniejsza poczucie osamotnienia. Kot wytwarza z człowiekiem niesamowitą więź emocjonalną.
Jeśli chodzi o walory zdrowotne w przypadku osób starszych to koty mogą być przydatne jako:
- „naturalna grzałka” – temperatura ciała kota to ok. 38 stopni, więc dobrze ogrzewa ciało ludzkie
- podczas głaskania idealnie gimnastykuje się stawy dłoni
Dla dzieci…
W przypadku dzieci z autyzmem kot stanowi swojego rodzaju terapeutę. Nie na darmo mawia się, że koty chadzają swoimi drogami, a dzieci z autyzmem żyją w swoim świecie. Stąd kot bardzo łatwo nawiązuje kontakt z dzieckiem z autyzmem i potrafi przekonać go do różnych aktywności. Bywa również, że felinoterapia jest skuteczniejsza niż dogoterapia, gdyż psy są gwałtowniejsze, biegają, szczekają, a to jest za bardzo pobudzające zmysły dziecka z autyzmem.
Podobnie świat dziecka chorego na autyzm człowiekowi jest niezwykle trudno wniknąć. Naukowcy zaobserwowali, że często udaje się to kotom. Dziecko nawiązuje z nimi kontakt, co powoduje uspokojenie się i otwarcie. Bywa, że felinoterapia w przypadku dzieci autystycznych jest znacznie bardziej skuteczna niż dogoterapia.
Jako ciekawostka: wydano książkę „Wszystkie koty mają Zespól Aspergera” (jest to zaburzenie ze spektum autyzmu – bardzo polecamy!)
Hormon szczęścia zaklęty w kocie…
Felinoterapia wykorzystuje wrodzone zachowania i cechy charakteru kota. Oczywiście – nie wszystkie koty na terapeutów się nadają.
Kot do felinoterapii musi zostać starannie dobrany. I nie jest to jedynie kwestia aktualnych badań i szczepień.
Koty muszą nawiązywać chętnie kontakt z człowiekiem, lubić być głaskane.
Jakie więc są idealne koty do felinoterapii? Takie, które są przytulankami, lubiące być na ludzkich kolanach, lubiące podróże (bo przecież terapia odbywa się zwykle w różnych miejscach).
Do czego szykujemy nasze koty?
Nasze kocięta szykowane są do felinoterapii dla dzieci i młodzieży z tzw. specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – całościowymi zaburzeniami rozwoju, autyzmem, Zespołem Aspergera.
Cele felinoterapii
- FIZYCZNE
- poprawa funkcji motorycznych,
w zakresie motoryki dużej i małej, - sprawniejsze poruszanie się na wózku,
- lepsze poczucie równowagi.
- poprawa funkcji motorycznych,
- ZDROWIE PSYCHICZNE
- poprawa komunikacji,
- poprawa umiejętności koncentracji uwagi,
- umożliwienie uczestnictwa w zajęciach rekreacyjnych,
- obniżenie lęku,
- podniesienie poziomu samooceny,
- spadek poczucie alienacji, izolacji, samotności i wyobcowania.
- EDUKACYJNE
- podniesienie zasobu słownictwa – czynnego i biernego,
- usprawnianie pamięci,
- tworzenie pojęć opisujących rzeczywistość, takich jak kolor, wielkość, kształt itd.
- MOTYWACYJNE
- ułatwienie nawiązywania kontaktu z innymi osobami,
- poprawa interakcji w grupie,
- wytworzenie umiejętności podejmowania proponowanych ćwiczeń i aktywności
