Panleukopenia – czym jest?

  • Reading time:7 mins read

Co to jest panleukopenia kotów?

Wirus panleukopenii kotów (FPV) zakaża wszystkie kotowate oraz szopy pracze, norki i lisy. Może spowodować masową śmiertelność w populacji wrażliwych kotów.

Właściwości wirusa:

  • – w środowisku zewnętrznym – niezwykle oporny, może przetrwać nawet do roku y wytrzymuje działanie temp. 80°C przez 2 h, zamrażanie, wysuszanie i działanie wielu środków dezynfekcyjnych 
  • wykazuje ścisłe pokrewieństwo antygenowe z parwowirusem psów typu 2 i in. parwowirusami występującymi u in. zwierząt mięsożernych
  • dla człowieka niegroźny
  • zarazek ten atakuje koty domowe i prawdopodobnie wszystkie kotowate, a także niektóre inne zwierzęta ( norki i szopy, a doświadczalnie fretki) FPV może przetrwać w środowisku przez kilka miesięcy i jest bardzo oporny na większość środków dezynfekcyjnych

 

Zakażenie

Chore koty wydalają bardzo duże ilości wirusa w kale i zakażenie następnych odbywa się drogą alimentarną. Kontakt pośredni jest najczęstszą drogą przeniesienia wirusa, a odbywa się to przez skażone przedmioty (buty, ubranie), co oznacza zagrożenie również dla kotów niewychodzących z domu. Możliwe jest śródmaciczne przeniesienie wirusa i zakażenie płodów.

Objawy kliniczne

Wirus zakaża koty w każdym wieku, najbardziej podatne są kocięta. Śmiertelność jest bardzo wysoka (ponad 90% u kociąt). W zależności od rodzaju zakażonych komórek objawy choroby są następujące:

  1.  biegunka
  2.  limfopenia
  3. neutropenia,
  4. następnie trombocytopenia i niedokrwistość
  5. immunosupresja (krótkotrwała u dorosłych kotów)
  6.  niezborność móżdżkowa (tylko u kociąt);
  7. poronienie

Zachorowalność u kociąt może być bardzo duża, sięgająca 100% (u kociąt nieszczepionych).
Kocięta w pierwszych tyg. życia pochodzące od matek uodpornionych są niewrażliwe na zakażenie. Najczęściej występuje u kociąt między 6. tygodniem a 4. miesiącem
życia; u starszych kociąt choroba przebiega łagodnie lub bezobjawowo. Dorosłym zwierzętom, nawet nie szczepionym przeciw temu zakażeniu, parwowirusy zagrażają właściwie jedynie w stanach immunosupresji. Szczególnie wrażliwą rasą są koty syjamskie( recesywne geny- anomalie budowy leukocytów).

W chwili pojawienia się objawów klinicznych w badaniu hematologicznym stwierdza się znaczną  leukopenię, nawet
poniżej 0,5‐7 G/l.
Stopień nasilenia objawów klinicznych i śmiertelność są
skorelowane z nasileniem leukopenii. W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić białaczkę kotów.
Przy zakażeniach wtórnych w pierwszej kolejności należy brać zakażenia wywołane herpeswirusem i kalciwirusem kotów. Śmiertelność kociąt wynosi 25‐75% ( najwięcej padnięć po 3‐5 dniach). 
Okres inkubacji choroby waha się od 4 do 10 dni.

Rozpoznanie

Antygen wirusa FPV wykryć można w kale używając dostępnych w handlu testów aglutynacji lateksowej lub immunochromatograficznych. Wyspecjalizowane laboratoria wykonują PCR z próbkami pełnej krwi lub kału. Nie zaleca się badań serologicznych, ponieważ nie pozwalają na odróżnienie kotów zakażonych od szczepionych.

Postępowanie z chorym kotem

Śmiertelność można istotnie zmniejszyć przez leczenie wspomagające i dobrą opiekę. Przy zapaleniu jelit istotne jest podawanie parenteralne antybiotyku o szerokim spektrum przeciw bakteriom Gram-ujemnym i beztlenowym w celu zapobieżenia posocznicy. Najprawdopodobniej skuteczny jest rekombinowany koci interferon omega. Koty z panleukopenią lub podejrzane należy odizolować. Skuteczne są środki dezynfekujące zawierające podchloryn sodu, kwas nadoctowy, formaldehyd lub wodorotlenek sodu. Kocięta nieszczepione, nie w pełni jeszcze uodpornione oraz bezsiarowe można zabezpieczyć na okres 2-4 tygodni podskórnym lub dootrzewnowym podaniem surowicy anty-FPV; rutynowe stosowanie surowicy nie jest zalecane, gdyż nie zastępuje ono szczepienia.

Źródła zakażenia

  • wymiociny
  • kał kotów chorych
  • sprzęt do obsługi i pielęgnacji zwierząt
  • mocz
  • ślina
  • zakażenie śródmaciczne
  • pchły i człowiek
  • pomieszczenie, w którym wystąpiła choroba

Patogeneza

 

Przebieg choroby

Nadostry:

  • nagłe zejście śmiertelne bez wyraźnych objawów
    chorobowych
  • tkliwość brzucha
  • hipotermia
  • u zwierząt bezpańskich,
    żyjących w stresie,
    niedożywionych,
    zarobaczonych

Ostry:

  • podwyższenie temp.
    ciała (40° C)
  • posmutnienie, apatia
  • brak apetytu
  • wymioty
  • tkliwość brzucha
  • biegunka
  • szybko dochodzi do
    odwodnienia i do zejścia śmiertelnego w czasie 24-96 h

Podostry:

  • biegunka utrzymująca się przez kilka dni lub dłużej

Zmiany anatomo-patomorfologiczne

  1. jelito cienkie wypełnione
    masami kałowymi z domieszką śluzu i krwi
  2. zmiany w szpiku kostnym – zmiana konsystencji na galaretowatą do wodnistej
  3. powiększone węzły chłonne krezkowe z
    wybroczynami
  4. martwica komórek krypt i obecność w nich ciałek
    wtrętowych

Jakie próbki dać do badania?

  • wszystkie tkanki, tak
    że krew i wydaliny – w ostrym okresie choroby, przez pierwsze ok.
    4 dni (zanim pojawią się przeciwciała we krwi)
  • krew i kał – przyżyciowo
  • śledziona, jelito cienkie
    i grasica – po śmierci
  • kał – u ozdrowieńców przez kilka tyg. i kociąt
    z objawami ataksji

Diagnostyka laboratoryjna

Izolowanie wirusa z krwi i narządów – w pierwotnych i
wtórnych hodowlach komórek kota
– z uwagi na powinowactwo zarazka do komórek w fazie mitoz najlepsze wyniki
uzyskuje się, inokulując hodowle w 2‐3 h po ich założeniu lub w trakcie ich
zakładania
– CPE jest najwyraźniej zaznaczony po 4‐5 dniach, po czym w większości hodowli
następuje regeneracja warstwy komórek
– barwienie hodowli – aby wykazać ciałka wtrętowe

Próba biologiczna
– na wrażliwych kotach, jednak zakażenie przebiega często bezobjawowo lub w
postaci łagodnej

Wykrywanie obecności wirusa:
w kale:
– test hemaglutynacji – przy użyciu erytrocytów świń lub małpy
– mikroskopia elektronowa
– test ELISA
w tkankach zwierząt:
– test immunofluorescencji bezpośredniej i pośredniej
– metoda immunoenzymatyczna
– metoda PCR – wykazanie wirusowego DNA
– odczyn neutralizacji wirusa

 

Leczenie

  • Preparaty przeciwwymiotne
  • Leki rozkurczowe
  • Preparaty nawadniające
  • Terapia antybiotykowa
    leki podaje się parenteralnie

 


 

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.