Próby ulepszenia kota perskiego zaowocowały powstaniem rasy kotów egzotycznych. Droga do tego była próba skrzyżowania kota krótkowłosego z kotem perskim w Stanach Zjednoczonych. Próby te niestety się nieudały jeśli chodzi o kota perskiego, stały się za to zalążkiem nowej rasy.
Pierwszą próbą było skrzyżowanie kota amerykańskiego krótkowłosego z perskim srebrnym. Celem było otrzymanie srebrnowłosego amerykańskiego kota krótkowłosego, lecz niestety potomstwo nie spełniło standardów tego ostatniego. Jane Martinke odkryła te kocięta i zaproponowała stworzenie nowej rasy. Początkowo kot taki nazywany „Sterlingiem”, został przemianowany na kota egzotycznego krótkowłosego. Następnie zaś poszerzono gamę możliwych umaszczeń.
Tymczasem Carolyn Bussey, właścicielka hodowli New Dawn, skrzyżowała jednego ze swoich kotów z kotem birmańskim, aby uzyskać brązowego persa. Kolejne kocięta przekonały hodowcę do uzyskania persa krótkowłosego. Jej praca wniosła ogromny wkład w rozwój rasy kotów egzotycznych po jej oficjalnym uznaniu.
W celu uzyskania puszystego wyglądu futra skrzyżowano z persami koty rosyjskie niebieskie . Być może inne rasy również przyczyniły się do powstania rasy kotów egzotycznych, ale ponieważ gen krótkiej sierści dominuje, a celem było stworzenie persa krótkowłosego, do rozwoju i utrzymania dobrej jakości futra używano prawie wyłącznie persa.
Od końca XIX wieku brytyjscy hodowcy krzyżowali koty brytyjskie krótkowłose z persami. Z jednej strony dodało to nowe kolory kotu perskiemu. Z drugiej strony tai kot „ulepszył” brytyjskiego krótkowłosego do krępego kota o grubej sierści, zamiast odsunąć go od swoich przodków krótkowłosych pospolitych. Z tych krzyżówek powstały także kocięta, które były zbyt „perskie” lub których sierść była zbyt długa i miękka jak na standard brytyjski krótkowłosy. Niektórzy hodowcy uznali ten wygląd za bardzo atrakcyjny. Australijscy hodowcy dowiedzieli się o istnieniu amerykańskiego krótkowłosego egzotycznego i rozpoczęli własny program hodowlany z udziałem kotów perskich, domowych krótkowłosych, brytyjskich krótkowłosych i szkockich foldów. Pomimo różnych kotów podstawowych używanych w różnych krajach, efektem końcowym była krótkowłosa wersja persa. W raporcie CFA z 1967 r. w świetle dowodów wskazujących, że brytyjscy hodowcy używali persów w krzyżowkach z brytyjskimi krótkowłosymi, Krajowa Rada ds. Ras CFA zaleciła, aby od tej pory wszystkie importowane brytyjskie krótkowłose były rejestrowane jako egzotyczne krótkowłose. Zalecenie to zostało przyjęte.
W raporcie CFA z 1967 r. pani Sample wskazała, że ona, pani Rose i pan Winn zajmowali się problemem postępowania z mieszańcami (co oznacza krzyżówki, a nie dzikie hybrydy). Pani Rose wyjaśniła, że srebrny nie jest naturalnym kolorem amerykańskiego krótkowłosego i że wiele zarejestrowanych zwierząt miało perskie pochodzenie. Pani Martinke stwierdziła, że niektóre z tych srebrzystych krótkowłosych miały perskich dziadków, ale spełniały standardy amerykańskiego krótkowłosego, więc zostały zarejestrowane jako „Pochodzenie nieznane”. Z wyglądu przypominały srebrzystego persa. Pani Rose uważała, że rozwiązaniem tego problemu może być oddzielenie prawdziwych kotów amerykańskich krótkowłosych i utworzenie innej rasy kotów krótkowłosych, zwanej krótkowłosymi egzotycznymi. Standard amerykańskiego krótkowłosego pozostanie od tej pory niezmieniony.
Ważne było natychmiastowe uruchomienie programu rejestracji „hybryd”. Pani Rose stwierdziła, że wiele rejestracji prowadzonych przez Centralę CFA trafiało bezpośrednio do osób, które dokonywały rejestracji, i nigdy ich nie widziały. Wynikało to z faktu, że ważne było szybkie przetwarzanie rejestracji. Można było zrobić kilka rzeczy, aby zaradzić sytuacji wśród kotów amerykańskich krótkowłosych, gdzie koty od lat były rejestrowane jako „nieznane pochodzenie” i było bardzo prawdopodobne, że u niektórych z tych kotów w tle znajdowała się długa sierść. Zaproponowano trzy możliwości.
Pierwszym było stworzenie nowej klasy dla szynszyli i srebrzystych krótkowłosych i nazwanie ich srebrzystymi „sterlingami”. Dopuszczalne były koty o długowłosej sierści. Drugim było stworzenie klasy hybrydowej „egzotycznej krótkowłosej” dla kotów domowych krótkowłosych o mieszanym pochodzeniu perskim i amerykańskim krótkowłosym. Trzecim było pozostawienie wszystkich kotów amerykańskich krótkowłosych i zniesienie rejestracji PR, co umożliwiłoby również rejestrację pierwszego pokolenia kotów himalajskich (himalayan) i rasy Red Colourpoint.
Pani Rose oświadczyła, że Centrala będzie kodować koty egzotyczne krótkowłose poprzez dodanie litery „x” do ich numeru rejestracyjnego. Wniosek pani Bloem o ustanowienie nowego standardu dla kotów egzotycznych krótkowłosych, opartego na perskim standardzie, został przyjęty. Standard kota egzotycznego był całkowicie odmienny od standardu amerykańskiego krótkowłosego i był bliższy standardowi kota perskiego, z wyjątkiem długości futra. Hodowcy amerykańskiego krótkowłosego mogli rejestrować swoje kocięta jako amerykańskie krótkowłose lub egzotyczne krótkowłose, w zależności od pochodzenia. Po zarejestrowaniu jako egzotyczne zarówno one, jak i ich potomstwo, nie mogły powrócić do rasy amerykańskich krótkowłosych.
